زمـن نگــارم عزیزم خبر ندارد
به حال زارم عزیزم خبر ندارد
خبـــــر نــــدارم مـن از دل خود
دل من از من عزیزم خبر ندارد
کجا رود دل عزیز من که دلبرش نیست
کجــا پـــرد مــرغ حبیبــــم کـــه پر ندارد
امان از این عشق عزیز من فغان از این عشق
کـــــــه غیــــــــر خــــــــونِ جگــــــــر نـــــــــــدارد
همـه سیاهی همه تباهی مگــــر شـــب مـا سحر ندارد
بهار مضطــر عزیز من منــالُ دیگـــــر که آه و زاری اثر ندارد
جــز انتظــار و جــز استقـــامــت وطـــــن عـلاج دگـــر ندارد
زهر دو سـر بر سـرش بکــوبد کســی که تیغ دو سر ندارد