Parviz Shahbazi

Ganje Hozour Program #893

برنامه شماره ۸۹۳ گنج حضور

Currently 4.02/5
1
2
3
4
5

out of 143 votes

Comments (0)

Set Stream Quality

دانلود برنامه با کیفیت بالا دانلود برنامه با کیفیت پایین



Support Ganje Hozour (حمایت از گنج حضور)
Link to this video/audio
Description برنامه شماره ۸۹۳ گنج حضور اجرا: پرویز شهبازی ۱۴۰۰ تاریخ اجرا: ۲۳ نوامبر ۲۰۲۱ - ۳ آذر .برای دستیابی به فایل پادکست برنامه ۸۹۳ بر روی این لینک کلیک کنید PDF متن نوشته شده برنامه با فرمت PDF تمام اشعار این برنامه PDF نسخه کوچکتر مناسب جهت پرینت مجموع سوالات روزانه مناسب جهت پرینت PDF مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۳۶ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 336, Divan e Shams بده یک جام، ای پیرِ خرابات(۱) مگو فردا، که فی التَّأخیرِ آفات(۲) به جایِ باده دَردِه خونِ فرعون که آمد موسیِ جانم به میقات(۳) شرابِ ما ز خونِ خصم باشد که شیران را ز صیّادیست لذّات چه پرخونست پوز و پنجه‌ی شیر ز خونِ ما گرفتست این علامات نگیرم گور و نی هم خونِ انگور که من از نفی مستم، نی ز اثبات(۴) چو بازم، گردِ صیدِ زنده گردم نگردم همچو زاغان گردِ اموات بیا ای زاغ و بازی شو به همّت(۵) مُصَفّا(۶) شو ز زاغی پیشِ مِصفات(۷) بیفشان وصف‌هایِ باز را هم مُجرّدتر(۸) شو اندر خویش چون ذات نه خاکست این زمین، طشتیست پرخون ز خونِ عاشقان و زخمِ شَهمات(۹) خروسا چند گویی صبح آمد؟ نماید صبح را خود نورِ مِشکات(۱۰) (۱) پیرِ خرابات: راهنمای مسیر معنوی (۲) فی التَّأخیرِ آفات: در تأخیر زیانهاست (مَثَل) (۳) میقات: وقت دیدار (۴) اثبات: صَحْو، به زندگی زنده شدن (۵) همّت: خواست خداوند که از فضای گشوده شده‌ی درون انسان می‌آید و با تلاش انسان محقّق می‌شود. (۶) مُصَفّا: پاک و صاف (۷) مِصفات: پالونه، آنچه با آن چیزی را بپالایند و صاف کنند. منظور استادِ معنوی است. (۸) مُجرّد: یگانه، عاری از همانیدگی (۹) شَهمات: باخت در بازی شطرنج، همانیدگیها را به زندگی باختن. (۱۰) مِشکات: چراغدان، چراغ ---------------- مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۳۶ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 336, Divan e Shams بده یک جام، ای پیرِ خرابات مگو فردا، که فی التَّأخیرِ آفات مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۴۷۵۱ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #3, Line #4751 عشق، از اوّل چرا خونی بُوَد؟ تا گریزد آنکه بیرونی بود مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۴۲ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #5, Line #42 سر ببُر این چار مرغِ زنده را سَرمَدی(۱۱) کُن خلقِ ناپاینده را بَطّ و طاوسست و زاغست و خروس این مثال چار خُلق اندر نُفوس بَطّ، حرصست و خروس آن شهوتست جاه، چون طاوس و زاغ اُمنیّتست(۱۲) مُنْیَتَش(۱۳) آنکه بود امّیدساز طامعِ(۱۴) تَأبید(۱۵) یا عمرِ دراز (۱۱) سَرمَد: جاودانه (۱۲) اُمنیَّت: آرزو (۱۳) مُنْیَة: آرزو، خواسته (۱۴) طامِع: طمع کننده، آزمند (۱۵) تأْبید: جاوید کردن، جاودانه ساختن ---------------- مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۷۶۵ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #5, Line #765 این سخن را نیست پایان و فَراغ ای خلیلِ حق چرا کُشتی تو زاغ؟ بهرِ فرمان، حکمتِ فرمان چه بود؟ اندکی ز اسرارِ آن باید نمود قرآن کریم، سوره بقره(۲)، آیه ۲۶۰ Quran, Sooreh Al-Baqarah(#2), Line #260 «… خُذْ أَرْبَعَةً مِنَ الطَّيْرِ…» «… گفت: چهار پرنده برگير…» کاغْ‌کاغ(۱۶) و نعره‌ی زاغِ سیاه دایماً باشد به دنیا عُمْرخواه(۱۷) هَمچو اِبلیس از خدای پاکِ فرد(۱۸) تا قیامت عمرِ تَن درخواست کرد گفت: اَنْظِرنی اِلی یَومِ الْجَزا کاشکی گفتی که: تُبْنا(۱۹) رَبَّنا قرآن کریم، سوره ص(۳۸)، آیه ۷۹ Quran, Sooreh Saad(#38), Line #79 « قَالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِي إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ.» « گفت: اى پروردگار من، مرا تا روزى كه از نو زنده شوند مهلت ده.» (۱۶) کاغْ‌کاغ: بانگ کلاغ، قارقار (۱۷) عُمرخواه: عمر خواهنده (۱۸) فرد: یگانه، بی‌همتا، بی‌نظیر (۱۹) تُبْنا: توبه کردیم ---------------- مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۴۰۵۳ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #3, Line #4053 نفس و شیطان، هر دو یک تن بوده‌اند در دو صورت خویش را بنموده‌اند چون فرشته و عقل، که ایشان یک بُدند بهرِ حکمت هاش دو صورت شدند دشمنی داری چنین در سِرِّ خویش مانعِ عقل ست و، خصمِ جان و کیش مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۷۷۰ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #5, Line #770 عمرِ بی توبه، همه جان کندن است مرگِ حاضر، غایب از حق بودن است عمر و مرگ این هر دو با حق خوش بُوَد بی‌خدا آبِ حیات آتش بُوَد قرآن کریم، سوره انعام(۶)، آیه ۱۶۲ Quran, Sooreh Al-An'aam(#6), Line #162 « قُلْ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ.» « بگو: نماز من و قربانى من و زندگى من و مرگ من براى خدا، آن پروردگار جهانيان است.» آن هم از تأثیرِ لعنت بود کو در چنان حضرت همی ‌شد عُمرْجُو از خدا غیرِ خدا را خواستن ظَّنِ افزونی ست و، کُلّی کاستن خاصه عُمری غرق در بیگانگی در حضورِ شیر، روبَه‌شانگی(۲۰) عمر بیشم ده که تا پس‌تر رَوَم مَهْلَم(۲۱) افزون کُن که تا کمتر شوم تا که لعنت را نشانه او بُوَد بَد کسی باشد که لعنتْ‌جُو بود عُمرِ خوش، در قُرب(۲۲)، جان پروردن است عمرِ زاغ از بهرِ سِرگین(۲۳) خوردن است عمرِ بیشم دِه که تا گُه می‌خورم دایم اینم دِه که بس بَدگوهرم گرنه گُه خوارست آن گَنده‌ دهان گویدی کز خویِ زاغم وارَهان(۲۴) (۲۰) روبَه‌شانگی: حیله و تزویر (۲۱) مَهْلَ: مهلت دادن، درنگ و آهستگی (۲۲) قُرب: نزدیک شدن، نزدیکی (۲۳) سِرگین: فضله‌ی چارپایان (۲۴) وارهان: آزاد کن ---------------- مولوی، ديوان شمس، غزل شمارهٔ ۴۸۱ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 481, Divan e Shams چه گوهری تو؟ که کَس را به کَف بَهایِ تو نیست جهان چه دارد در کَف که آن عَطایِ تو نیست؟ سزایِ آن که زِیَد بی ‌رُخِ تو زین بَتَرست؟ سزایِ بنده مَدِه، گر چه او سزایِ تو نیست نثارِ خاکِ تو خواهم به هر دَمی دل و جان که خاک بر سَرِ جانی، که خاکِ پایِ تو نیست مُبارکَست هوایِ تو بر همه مُرغان چه نامُبارک مرغی، که در هوایِ(۲۵) تو نیست میانِ موجِ حوادث هر آن کِه اِسْتادَست به آشنا نَرَهَد، چونکه آشنایِ تو نیست بَقا ندارد عالَم اگر بَقا دارد فَناش گیر، چو او مَحْرَمِ بَقایِ تو نیست چه فَرُّخست رُخی کاو شَهیت را ماتَست چه خوش‌لِقا(۲۶) بُوَد آنکَس، که بی‌لِقایِ تو نیست زِ زخمِ تو نَگُریزم، که سختْ خام بُوَد دلی که سوخته‌ی آتشِ بلایِ تو نیست دلی که نیست نَشُد، روی در مکان دارد زِ لامَکانْش بِرانی که رَو، که جایِ تو نیست کرانه نیست ثَنا(۲۷) و ثَناگرانِ تو را کدام ذَرّه که سَرگَشته‌ی ثَنایِ تو نیست؟ نظیرِ آن که نظامی به نظم می‌گوید: جَفا مَکُن که مرا طاقتِ جَفایِ تو نیست (۲۵) هوا: عشق و هوس، فضای پرواز (۲۶) خوش‌لِقا: خوش‌صورت، خوبروی، خوش‌دیدار (۲۷) ثَنا: حمد و ستایش کردن ---------------- مولوی، ديوان شمس، غزل شمارهٔ ۴۸۱ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 481, Divan e Shams دلی که نیست نَشُد، روی در مکان دارد زِ لامَکانْش بِرانی که رَو، که جایِ تو نیست مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۱۱۱۳ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #1, Line #1113 هرچه صورت می‌ وسیلت سازدش زان وسیلت، بحر دُور اندازدش مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۳۲۰۲ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #1, Line #3202 هستی اندر نیستی بتوان نمود مالْ‌داران، بر فقیر آرند جود آینه‌ی صافیِّ نان، خود گُرْسِنه‌ است سوخته(۲۸) هم آینه‌ی آتشْ‌زَنه‌ است نیستی و نقص، هر جایی که خاست آینه‌ی خوبیِّ جمله پیشه‌هاست (۲۸) سوخته: تکه چوبی که در میانِ دیگر چوب‌ها می‌نهند تا با سنگِ آتش‌زنه بر آن زنند و آن را روشن کنند. ---------------- مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۳۲۲۲ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #1, Line #3222 کی تراشد تیغ، دسته‌‌ی خویش را رو، به جرّاحی سپار این ریش(۲۹) را بر سرِ هر ریش جمع آمد مگس تا نبیند قُبحِ ریشِ خویش کس‌‌ (۲۹) ریش: زخم، جراحت ---------------- مولوی، ديوان شمس، غزل شمارهٔ ۴۸۱ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 481, Divan e Shams نظیرِ آن که نظامی به نظم می‌گوید: جَفا مَکُن که مرا طاقتِ جَفایِ تو نیست مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۱۸۲ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #5, Line #3182 فعلِ توست این غُصّه‌هایِ دَم‌به‌دَم این بُوَد معنیِّ قَدْ جَفَّ الْقَلَم مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۲۴۶۰ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #4, Line #2460 گر مراقب باشی و بیدار تو بینی هر دَم پاسخِ کردار تو مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۱۳۳ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #5, Line #3133 کژ رَوی، جَفَّ الْقَلَم کژ آیدت راستی آری، سعادت زایدت مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۱۵۱ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #5, Line #3151 معنیِ جَفَّ الْقَلَم کَی آن بُوَد که جفاها با وفا یکسان بُوَد؟ بل جفا را، هم جفا جَفَّ الْقَلَم وآن وفا را هم وفا جَفَّ الْقَلَم قرآن کریم، سوره اَسراء (۱۷)، آیه ۷ Quran, Sooreh Al-Israa(#17), Line #7 « إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ ۖ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا ۚ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ لِيَسُوءُوا وُجُوهَكُمْ وَلِيَدْخُلُوا الْمَسْجِدَ كَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَلِيُتَبِّرُوا مَا عَلَوْا تَتْبِيرًا.» « اگر نيكى كنيد به خود مى‌كنيد، و اگر بدى كنيد به خود مى‌كنيد. و چون وعده‌ی دوم فرا رسيد، كسانى بر سرتان فرستاديم تا شما را غمگين سازند و چون بار اول كه به مسجد درآمده بودند به مسجد درآيند و به هر چه دست يابند نابود سازند.» مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۳۱۵۸ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #3, Line #3158 گویدش: رُدُّوا لَعادُوا، کارِ توست ای تو اندر توبه و میثاق، سُست قرآن کریم، سوره انعام (۶)، آیه ۲۸ Quran, Sooreh Al-An'aam (#6), Line #28 « بَلْ بَدَا لَهُمْ مَا كَانُوا يُخْفُونَ مِنْ قَبْلُ ۖ وَلَوْ رُدُّوا لَعَادُوا لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ.» « نه، آنچه را كه از اين پيش پوشيده مى‌داشتند اكنون برايشان آشكار شده، اگر آنها را به دنيا بازگردانند، باز هم به همان كارها كه منعشان كرده بودند باز مى‌گردند. اينان دروغگويانند.» مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۳۶ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 336, Divan e Shams بده یک جام، ای پیرِ خرابات مگو فردا، که فی التَّأخیرِ آفات مولوی، ديوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۳۳ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 233, Divan e Shams کجاست ساقیِ جان؟ تا به‌هم زَنَد ما را بروبد از دلِ ما فکرِ دیّ(۳۰) و فردا را (۳۰) دی: دیروز ---------------- مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۱۲۶۹ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #2, Line #1269 هین مگو فردا، که فرداها گذشت تا به کلّی نگذرد ایّامِ کشت مولوی، ديوان شمس، غزل شمارهٔ ۸۲۳ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 823, Divan e Shams عُمر بر اومیدِ فردا می‌رود غافلانه سویِ غوغا می‌رود روزگارِ خویش را امروز دان بِنگَرش تا در چه سودا می‌رود گَه به کیسه، گَه به کاسه عُمر رفت هر نَفَس از کیسه‌ی ما می‌رود مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۳۶ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 336, Divan e Shams به جایِ باده دَردِه خونِ فرعون که آمد موسیِ جانم به میقات مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۰۷۴ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #3, Line #2074 جمله تلوین‌ها(۳۱) ز ساعت خاسته‌ست رَست از تلوین که از ساعت بِرَست چون ز ساعت، ساعتی بیرون شوی چون نماند، محرمِ بی‌چون شوی ساعت از بی‌ساعتی آگاه نیست زآن کش آن‌سو جز تحیّر راه نیست (۳۱) تلوین: احوال متغیّرِ ناشی از تغییراتِ زمان و مکان ---------------- مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۳۶ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 336, Divan e Shams شرابِ ما ز خونِ خصم باشد که شیران را ز صیّادیست لذّات چه پرخونست پوز و پنجه‌ی شیر ز خونِ ما گرفتست این علامات مولوی، ديوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۰۱۳ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 3013, Divan e Shams می‌زن و می‌خور چو شیر، تا به شهادت رسی تا بزنی گردنِ کافرِ اَبخازیی(۳۲) (۳۲) اَبخاز: ابخازیّه، بخشی کوهستانی در مغرب قفقاز، در اینجا نماد ذهن است. ---------------- مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۳۶ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 336, Divan e Shams نگیرم گور و نی هم خونِ انگور که من از نفی مستم، نی ز اثبات مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۷۲۱ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #6, Line #721 می‌رَمَد اثبات پیش از نفیِ تو نفی کردم تا بَری ز اثبات بُو در نوا آرَم به نفی این ساز را چون بمیری، مرگ گوید راز را مولوی، ديوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۵۷۲ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)#2572, Divan e Shams جانا، به غریبستان چندین به چِه می‌مانی؟! بازآ تو از این غربت، تا چند پریشانی؟! صد نامه فرستادم، صد راه نشان دادم یا راه نمی‌دانی، یا نامه نمی‌خوانی گر نامه نمی‌خوانی، خود نامه تو را خواند ور راه نمی‌دانی، در پنجه‌ی رَهْ‌دانی مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۳۶ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 336, Divan e Shams بیا ای زاغ و بازی شو به همّت مُصَفّا شو ز زاغی پیشِ مِصفات حافظ، دیوان اشعار، غزل شمارهٔ ۳۷ Qazal# 37, Divan e Hafez غلامِ همّتِ آنم که زیرِ چرخِ کبود ز هرچه رنگِ تعلُّق پذیرد آزاد است حافظ، دیوان اشعار، غزل شمارهٔ ۳۴۶ Qazal# 346, Divan e Hafez گر چه گَردآلودِ فقرم، شرم باد از همّتم گر به آبِ چشمه‌ی خورشید دامن تر کنم مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۳۴۶۰ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #1, Line #3460 خویش را صافی کن از اوصافِ خود تا ببینی ذاتِ پاکِ صافِ خود مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۱۳۴ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #6, Line #134 مرغ با پَر می‌پرد تا آشیان پَرِّ مردم همّت است ای مردمان عاشقی کآلوده شد در خیر و شر خیر و شر منگر، تو در همّت نگر باز، اگر باشد سپید و بی‌نظیر چونکه صیدش موش باشد شد حقیر مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۳۶ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 336, Divan e Shams نه خاکست این زمین، طشتیست پرخون ز خونِ عاشقان و زخمِ شَهمات مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۲۱۴۶ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #4, Line #2146 بر کنارِ بامی ای مستِ مُدام(۳۳) پَست بنشین(۳۴) یا فرودآ، وَالسَّلام (۳۳) مُدام: شراب (۳۴) پَست بنشین: آسوده بنشین، در اینجا یعنی عقب‌تر بنشین. ---------------- مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۸۳۴ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #3, Line #834 گفت حق که بندگانِ جُفتِ عَوْن بر زمین آهسته می‌رانند و هَوْن(۳۵) « حق تعالی فرموده است: بندگانی که مشمول یاری و عنایت حق قرار گرفته اند، در روی زمین به آهستگی و فروتنی، (تسلیم و فضا گشایی)، گام بر می دارند.» قرآن كريم، سوره فرقان(۲۵)، آيه ٦٣ Quran, Sooreh Al-Furqaan (#25), Line #63 « وَعِبَادُ الرَّحْمَٰنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا.» « بندگان خداى رحمان كسانى هستند كه در روى زمين به فروتنى راه مى‌روند. و چون جاهلان آنان را مخاطب سازند، به ملايمت سخن گويند.» (۳۵) هَوْن: نرمی و آسانی ---------------- مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۸۳۹ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #3, Line #839 جهدِ بی‌توفیق خود کس را مباد در جهان، وَاللهُ اَعْلَم بِالسَّداد(۳۶) (۳۶) سَداد: راستی و درستی ---------------- مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۳۶ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 336, Divan e Shams خروسا چند گویی صبح آمد؟ نماید صبح را خود نورِ مِشکات مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۱۱۶ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #1, Line #116 آفتاب آمد دلیلِ آفتاب گر دلیلت باید، از وی رُو مَتاب‌‌ مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۳۶ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 336, Divan e Shams بده یک جام، ای پیرِ خرابات مگو فردا، که فی التَّأخیرِ آفات مولوی، ديوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۴۹۸ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 2498, Divan e Shams به هر سرگین کجا گشتی مگس را گر خبر بودی که آید از سِرِشتِ او به سعی و فضلْ عَنقایی(۳۷) چو اِبْنُ‌الْوَقْت شد صوفی، نگردد کاهلِ فردا سَبُک کاهل شود آن کس که باشد گول و فردایی میان دلبران بنشین، اگر نه غَری(۳۸) و عِنّین(۳۹) میانِ عاشقان خو کن، مباش ای دوست هرجایی (۳۷) عَنقا: سیمرغ (۳۸) غَر: بدکار، بی‌عصمت، نامرد، مُخَنّث (۳۹) عِنّین: نامرد، مردی که ناتوانِ جنسی باشد. ---------------- مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۱۳۳ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #1, Line #133 صوفی اِبْنُ‌الْوَقْت باشد ای رفیق نیست فردا گفتن از شرطِ طریق(۴۰) تو مگر خود، مردِ صوفی نیستی هست را از نَسیه خیزد نیستی (۴۰) طريق: راه سلوک، طریقت ---------------- مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۱۴۲۵ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #3, Line #1425 آنکه او موقوفِ حال است، آدمی‌ست گه بحال افزون و، گاهی در کمی‌ست صوفی ابن‌ُالوقت باشد در مثال لیک صافی، فارغ است از وقت و حال حال‌ها موقوفِ عزم و رایِ او زنده از نَفْخِ مسیحْ‌آسایِ او عاشقِ حالی، نه عاشق بر مَنی بر امیدِ حال بر من می‌تَنی آنکه یک دَم کم، دمی کامل بُوَد نیست معبودِ خلیل، آفل بُوَد قرآن کریم، سوره انعام (۶)، آیات ۷۵ و ۷۶ Quran, Sooreh Al-An'aam(#6), Line #75-76 « وَكَذَٰلِكَ نُرِي إِبْرَاهِيمَ مَلَكُوتَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلِيَكُونَ مِنَ الْمُوقِنِينَ. فَلَمَّا جَنَّ عَلَيْهِ اللَّيْلُ رَأَىٰ كَوْكَبًا ۖ قَالَ هَٰذَا رَبِّي ۖ فَلَمَّا أَفَلَ قَالَ لَا أُحِبُّ الْآفِلِينَ.» « بدين سان به ابراهيم ملكوت آسمانها و زمين را نشان داديم تا از اهل يقين گردد.چون شب او را فروگرفت، ستاره‌اى ديد. گفت: اين است پروردگارِ من. چون فرو شد، گفت: فرو شوندگان را دوست ندارم.» وآنکه آفل باشد و، گه آن و این نیست دلبر، لا اُحِبُّ الْآفِلین آنکه او گاهی خوش و، گه ناخوش است یک زمانی آب و، یک دَم آتش است برجِ مه باشد، ولیکن ماه نی نقشِ بت باشد، ولی آگاه نی هست صوفیِّ صفاجو ابنِ وقت وقت را همچون پدر بگرفته سخت هست صافی، غرقِ عشقِ ذوالجلال ابنِ کَس نی، فارغ از اوقات و حال غرقه‌ی نوری که او لَمْ یُولَدست لَمْ یَلِد لَمْ یُولَد آنِ ایزدست قرآن کریم، سوره توحید (۱۱۲)، آیه ۳ Quran, Sooreh Al-Ikhlas(#112), Line #3 « لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ.» « نه زاده است و نه زاده شده.» رَوْ چنین عشقی بجو، گر زنده‌يی ورنه وقتِ مختلف را بنده‌يی منگر اندر نقشِ زشت و خوبِ خویش بنگر اندر عشق و، در مطلوبِ خویش منگر آن که تو حقیری یا ضعیف بنگر اندر همّتِ خود ای شریف تو به هر حالی که باشی می‌طلب آب می‌جُو دایماً ای خشکْ‌لب کآن لبِ خشکت گواهی می‌دهد کو به آخر بر سرِ مَنْبَع رسد خشکیِ لب هست پیغامی زِ آب که: به مات آرد یقین این اضطراب کاین طلبْ‌کاری، مُبارک جُنبشی‌ست این طلب در راهِ حق، مانع کُشی‌ست این طلب، مفتاحِ مطلوباتِ توست این سپاه و نصرتِ رایاتِ(۴۱) توست این طلب همچون خروسی در صِیاح(۴۲) می‌زند نعره که: می‌آید صَباح گرچه آلت نیستت تو می‌طلب نیست آلت حاجت، اندر راهِ رَب هر که را بینی طلب‌کار ای پسر یارِ او شو، پیشِ او انداز سَر کز جِوارِ طالبان، طالب شوی وز ظِلالِ(۴۳) غالبان، غالب شوی گر یکی موری سلیمانی بجُست منگر اندر جُستنِ او سُست‌ سُست هرچه داری تو، ز مال و پیشه‌ای نه طلب بود اوّل و اندیشه‌ای؟ (۴۱) رایات: جمع رایَة، پرچم (۴۲) صیاح: بانگ کردن، آواز دادن (۴۳) ظِلال: سایه -------------------------- مجموع لغات: (۱) پیرِ خرابات: راهنمای مسیر معنوی (۲) فی التَّأخیرِ آفات: در تأخیر زیانهاست (مَثَل) (۳) میقات: وقت دیدار (۴) اثبات: صَحْو، به زندگی زنده شدن (۵) همّت: خواست خداوند که از فضای گشوده شده‌ی درون انسان می‌آید و با تلاش انسان محقّق می‌شود. (۶) مُصَفّا: پاک و صاف (۷) مِصفات: پالونه، آنچه با آن چیزی را بپالایند و صاف کنند. منظور استادِ معنوی است. (۸) مُجرّد: یگانه، عاری از همانیدگی (۹) شَهمات: باخت در بازی شطرنج، همانیدگیها را به زندگی باختن. (۱۰) مِشکات: چراغدان، چراغ (۱۱) سَرمَد: جاودانه (۱۲) اُمنیَّت: آرزو (۱۳) مُنْیَة: آرزو، خواسته (۱۴) طامِع: طمع کننده، آزمند (۱۵) تأْبید: جاوید کردن، جاودانه ساختن (۱۶) کاغْ‌کاغ: بانگ کلاغ، قارقار (۱۷) عُمرخواه: عمر خواهنده (۱۸) فرد: یگانه، بی‌همتا، بی‌نظیر (۱۹) تُبْنا: توبه کردیم (۲۰) روبَه‌شانگی: حیله و تزویر (۲۱) مَهْلَ: مهلت دادن، درنگ و آهستگی (۲۲) قُرب: نزدیک شدن، نزدیکی (۲۳) سِرگین: فضله‌ی چارپایان (۲۴) وارهان: آزاد کن (۲۵) هوا: عشق و هوس، فضای پرواز (۲۶) خوش‌لِقا: خوش‌صورت، خوبروی، خوش‌دیدار (۲۷) ثَنا: حمد و ستایش کردن (۲۸) سوخته: تکه چوبی که در میانِ دیگر چوب‌ها می‌نهند تا با سنگِ آتش‌زنه بر آن زنند و آن را روشن کنند. (۲۹) ریش: زخم، جراحت (۳۰) دی: دیروز (۳۱) تلوین: احوال متغیّرِ ناشی از تغییراتِ زمان و مکان (۳۲) اَبخاز: ابخازیّه، بخشی کوهستانی در مغرب قفقاز، در اینجا نماد ذهن است. (۳۳) مُدام: شراب (۳۴) پَست بنشین: آسوده بنشین، در اینجا یعنی عقب‌تر بنشین. (۳۵) هَوْن: نرمی و آسانی (۳۶) سَداد: راستی و درستی (۳۷) عَنقا: سیمرغ (۳۸) غَر: بدکار، بی‌عصمت، نامرد، مُخَنّث (۳۹) عِنّین: نامرد، مردی که ناتوانِ جنسی باشد. (۴۰) طريق: راه سلوک، طریقت (۴۱) رایات: جمع رایَة، پرچم (۴۲) صیاح: بانگ کردن، آواز دادن (۴۳) ظِلال: سایه ----------------------------------- ********************** تمام اشعار برنامه بر اساس فرمت سایت گنج نما برای جستجوی آسان مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۳۶ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 336, Divan e Shams بده یک جام ای پیر خرابات مگو فردا که فی التأخیر آفات به جای باده درده خون فرعون که آمد موسی جانم به میقات شراب ما ز خون خصم باشد که شیران را ز صیادیست لذات چه پرخونست پوز و پنجه‌ی شیر ز خون ما گرفتست این علامات نگیرم گور و نی هم خون انگور که من از نفی مستم نی ز اثبات چو بازم گرد صید زنده گردم نگردم همچو زاغان گرد اموات بیا ای زاغ و بازی شو به همت مصفا شو ز زاغی پیش مصفات بیفشان وصف‌های باز را هم مجردتر شو اندر خویش چون ذات نه خاکست این زمین طشتیست پرخون ز خون عاشقان و زخم شهمات خروسا چند گویی صبح آمد نماید صبح را خود نور مشکات مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۳۶ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 336, Divan e Shams بده یک جام ای پیر خرابات مگو فردا که فی التأخیر آفات مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۴۷۵۱ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #3, Line #4751 عشق از اول چرا خونی بود تا گریزد آنکه بیرونی بود مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۴۲ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #5, Line #42 سر ببر این چار مرغ زنده را سرمدی کن خلق ناپاینده را بط و طاوسست و زاغست و خروس این مثال چار خلق اندر نفوس بط حرصست و خروس آن شهوتست جاه چون طاوس و زاغ امنیتست منیتش آنکه بود امیدساز طامع تأبید یا عمر دراز مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۷۶۵ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #5, Line #765 این سخن را نیست پایان و فراغ ای خلیل حق چرا کشتی تو زاغ بهر فرمان حکمت فرمان چه بود اندکی ز اسرار آن باید نمود قرآن کریم، سوره بقره(۲)، آیه ۲۶۰ Quran, Sooreh Al-Baqarah(#2), Line #260 «… خُذْ أَرْبَعَةً مِنَ الطَّيْرِ…» «… گفت: چهار پرنده برگير…» کاغ‌کاغ و نعره‌ی زاغ سیاه دایما باشد به دنیا عمرخواه همچو ابلیس از خدای پاک فرد تا قیامت عمر تن درخواست کرد گفت انظرنی الی یوم الجزا کاشکی گفتی که تبنا ربنا قرآن کریم، سوره ص(۳۸)، آیه ۷۹ Quran, Sooreh Saad(#38), Line #79 « قَالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِي إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ.» « گفت: اى پروردگار من، مرا تا روزى كه از نو زنده شوند مهلت ده.» مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۴۰۵۳ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #3, Line #4053 نفس و شیطان هر دو یک تن بوده‌اند در دو صورت خویش را بنموده‌اند چون فرشته و عقل که ایشان یک بدند بهر حکمت هاش دو صورت شدند دشمنی داری چنین در سر خویش مانع عقل ست و خصم جان و کیش مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۷۷۰ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #5, Line #770 عمر بی توبه همه جان کندن است مرگ حاضر غایب از حق بودن است عمر و مرگ این هر دو با حق خوش بود بی‌خدا آب حیات آتش بود قرآن کریم، سوره انعام(۶)، آیه ۱۶۲ Quran, Sooreh Al-An'aam(#6), Line #162 « قُلْ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ.» « بگو: نماز من و قربانى من و زندگى من و مرگ من براى خدا، آن پروردگار جهانيان است.» آن هم از تأثیر لعنت بود کو در چنان حضرت همی ‌شد عمرجو از خدا غیر خدا را خواستن ظن افزونی ست و کلی کاستن خاصه عمری غرق در بیگانگی در حضور شیر روبه‌شانگی عمر بیشم ده که تا پس‌تر روم مهلم افزون کن که تا کمتر شوم تا که لعنت را نشانه او بود بد کسی باشد که لعنت‌جو بود عمر خوش در قرب جان پروردن است عمر زاغ از بهر سرگین خوردن است عمر بیشم ده که تا گه می‌خورم دایم اینم ده که بس بدگوهرم گرنه گه خوارست آن گنده‌ دهان گویدی کز خوی زاغم وارهان مولوی، ديوان شمس، غزل شمارهٔ ۴۸۱ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 481, Divan e Shams چه گوهری تو که کس را به کف بهای تو نیست جهان چه دارد در کف که آن عطای تو نیست سزای آن که زید بی ‌رخ تو زین بترست سزای بنده مده گر چه او سزای تو نیست نثار خاک تو خواهم به هر دمی دل و جان که خاک بر سر جانی که خاک پای تو نیست مبارکست هوای تو بر همه مرغان چه نامبارک مرغی که در هوای تو نیست میان موج حوادث هر آن که استادست به آشنا نرهد چونکه آشنای تو نیست بقا ندارد عالم اگر بقا دارد فناش گیر چو او محرم بقای تو نیست چه فرخست رخی کاو شهیت را ماتست چه خوش‌لقا بود آنکس که بی‌لقای تو نیست ز زخم تو نگریزم که سخت خام بود دلی که سوخته‌ی آتش بلای تو نیست دلی که نیست نشد روی در مکان دارد ز لامکانش برانی که رو که جای تو نیست کرانه نیست ثنا و ثناگران تو را کدام ذره که سرگَشته‌ی ثنای تو نیست نظیر آن که نظامی به نظم می‌گوید جفا مکن که مرا طاقت جفای تو نیست مولوی، ديوان شمس، غزل شمارهٔ ۴۸۱ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 481, Divan e Shams دلی که نیست نشد روی در مکان دارد ز لامکانش برانی که رو که جای تو نیست مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۱۱۱۳ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #1, Line #1113 هرچه صورت می‌ وسیلت سازدش زان وسیلت بحر دور اندازدش مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۳۲۰۲ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #1, Line #3202 هستی اندر نیستی بتوان نمود مال‌داران بر فقیر آرند جود آینه‌ی صافی نان خود گرسنه‌ است سوخته هم آینه‌ی آتش‌زنه‌ است نیستی و نقص هر جایی که خاست آینه‌ی خوبی جمله پیشه‌هاست مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۳۲۲۲ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #1, Line #3222 کی تراشد تیغ دسته‌‌ی خویش را رو به جراحی سپار این ریش را بر سر هر ریش جمع آمد مگس تا نبیند قبح ریش خویش کس‌‌ مولوی، ديوان شمس، غزل شمارهٔ ۴۸۱ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 481, Divan e Shams نظیر آن که نظامی به نظم می‌گوید جفا مکن که مرا طاقت جفای تو نیست مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۱۸۲ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #5, Line #3182 فعل توست این غصه‌های دم‌به‌دم این بود معنی قد جف القلم مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۲۴۶۰ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #4, Line #2460 گر مراقب باشی و بیدار تو بینی هر دم پاسخ کردار تو مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۱۳۳ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #5, Line #3133 کژ روی جف القلم کژ آیدت راستی آری سعادت زایدت مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۱۵۱ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #5, Line #3151 معنی جف القلم کی آن بود که جفاها با وفا یکسان بود بل جفا را هم جفا جف القلم وآن وفا را هم وفا جف القلم قرآن کریم، سوره اَسراء (۱۷)، آیه ۷ Quran, Sooreh Al-Israa(#17), Line #7 « إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ ۖ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا ۚ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ لِيَسُوءُوا وُجُوهَكُمْ وَلِيَدْخُلُوا الْمَسْجِدَ كَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَلِيُتَبِّرُوا مَا عَلَوْا تَتْبِيرًا.» « اگر نيكى كنيد به خود مى‌كنيد، و اگر بدى كنيد به خود مى‌كنيد. و چون وعده‌ی دوم فرا رسيد، كسانى بر سرتان فرستاديم تا شما را غمگين سازند و چون بار اول كه به مسجد درآمده بودند به مسجد درآيند و به هر چه دست يابند نابود سازند.» مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۳۱۵۸ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #3, Line #3158 گویدش ردوا لعادوا کار توست ای تو اندر توبه و میثاق سست قرآن کریم، سوره انعام (۶)، آیه ۲۸ Quran, Sooreh Al-An'aam (#6), Line #28 « بَلْ بَدَا لَهُمْ مَا كَانُوا يُخْفُونَ مِنْ قَبْلُ ۖ وَلَوْ رُدُّوا لَعَادُوا لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ.» « نه، آنچه را كه از اين پيش پوشيده مى‌داشتند اكنون برايشان آشكار شده، اگر آنها را به دنيا بازگردانند، باز هم به همان كارها كه منعشان كرده بودند باز مى‌گردند. اينان دروغگويانند.» مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۳۶ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 336, Divan e Shams بده یک جام ای پیر خرابات مگو فردا که فی التأخیر آفات مولوی، ديوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۳۳ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 233, Divan e Shams کجاست ساقی جان تا به‌هم زند ما را بروبد از دل ما فکر دی و فردا را مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۱۲۶۹ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #2, Line #1269 هین مگو فردا که فرداها گذشت تا به کلی نگذرد ایام کشت مولوی، ديوان شمس، غزل شمارهٔ ۸۲۳ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 823, Divan e Shams عمر بر اومید فردا می‌رود غافلانه سوی غوغا می‌رود روزگار خویش را امروز دان بنگرش تا در چه سودا می‌رود گه به کیسه گه به کاسه عمر رفت هر نفس از کیسه‌ی ما می‌رود مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۳۶ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 336, Divan e Shams به جای باده درده خون فرعون که آمد موسی جانم به میقات مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۰۷۴ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #3, Line #2074 جمله تلوین‌ها ز ساعت خاسته‌ست رست از تلوین که از ساعت برست چون ز ساعت ساعتی بیرون شوی چون نماند محرم بی‌چون شوی ساعت از بی‌ساعتی آگاه نیست زآن کش آن‌سو جز تحیر راه نیست مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۳۶ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 336, Divan e Shams شراب ما ز خون خصم باشد که شیران را ز صیادیست لذات چه پرخونست پوز و پنجه‌ی شیر ز خون ما گرفتست این علامات مولوی، ديوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۰۱۳ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 3013, Divan e Shams می‌زن و می‌خور چو شیر تا به شهادت رسی تا بزنی گردن کافر ابخازیی مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۳۶ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 336, Divan e Shams نگیرم گور و نی هم خون انگور که من از نفی مستم نی ز اثبات مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۷۲۱ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #6, Line #721 می‌رمد اثبات پیش از نفی تو نفی کردم تا بری ز اثبات بو در نوا آرم به نفی این ساز را چون بمیری مرگ گوید راز را مولوی، ديوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۵۷۲ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)#2572, Divan e Shams جانا به غریبستان چندین به چه می‌مانی بازآ تو از این غربت تا چند پریشانی صد نامه فرستادم صد راه نشان دادم یا راه نمی‌دانی یا نامه نمی‌خوانی گر نامه نمی‌خوانی خود نامه تو را خواند ور راه نمی‌دانی در پنجه‌ی ره‌دانی مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۳۶ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 336, Divan e Shams بیا ای زاغ و بازی شو به همت مصفا شو ز زاغی پیش مصفات حافظ، دیوان اشعار، غزل شمارهٔ ۳۷ Qazal# 37, Divan e Hafez غلام همت آنم که زیر چرخ کبود ز هرچه رنگ تعلق پذیرد آزاد است حافظ، دیوان اشعار، غزل شمارهٔ ۳۴۶ Qazal# 346, Divan e Hafez گر چه گردآلود فقرم شرم باد از همتم گر به آب چشمه‌ی خورشید دامن تر کنم مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۳۴۶۰ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #1, Line #3460 خویش را صافی کن از اوصاف خود تا ببینی ذات پاک صاف خود مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۱۳۴ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #6, Line #134 مرغ با پر می‌پرد تا آشیان پر مردم همت است ای مردمان عاشقی کآلوده شد در خیر و شر خیر و شر منگر تو در همت نگر باز اگر باشد سپید و بی‌نظیر چونکه صیدش موش باشد شد حقیر مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۳۶ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 336, Divan e Shams نه خاکست این زمین طشتیست پرخون ز خون عاشقان و زخم شهمات مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۲۱۴۶ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #4, Line #2146 بر کنار بامی ای مست مدام پست بنشین یا فرودآ والسلام مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۸۳۴ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #3, Line #834 گفت حق که بندگان جفت عون بر زمین آهسته می‌رانند و هون « حق تعالی فرموده است: بندگانی که مشمول یاری و عنایت حق قرار گرفته اند، در روی زمین به آهستگی و فروتنی، (تسلیم و فضا گشایی)، گام بر می دارند.» قرآن كريم، سوره فرقان(۲۵)، آيه ٦٣ Quran, Sooreh Al-Furqaan (#25), Line #63 « وَعِبَادُ الرَّحْمَٰنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا.» « بندگان خداى رحمان كسانى هستند كه در روى زمين به فروتنى راه مى‌روند. و چون جاهلان آنان را مخاطب سازند، به ملايمت سخن گويند.» مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۸۳۹ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #3, Line #839 جهد بی‌توفیق خود کس را مباد در جهان والله اعلم بالسداد مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۳۶ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 336, Divan e Shams خروسا چند گویی صبح آمد نماید صبح را خود نور مشکات مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۱۱۶ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #1, Line #116 آفتاب آمد دلیل آفتاب گر دلیلت باید از وی رو متاب‌‌ مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۳۶ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 336, Divan e Shams بده یک جام ای پیر خرابات مگو فردا که فی التأخیر آفات مولوی، ديوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۴۹۸ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 2498, Divan e Shams به هر سرگین کجا گشتی مگس را گر خبر بودی که آید از سرشت او به سعی و فضل عنقایی چو ابن‌الوقت شد صوفی نگردد کاهل فردا سبک کاهل شود آن کس که باشد گول و فردایی میان دلبران بنشین اگر نه غری و عنین میان عاشقان خو کن مباش ای دوست هرجایی مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۱۳۳ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #1, Line #133 صوفی ابن‌الوقت باشد ای رفیق نیست فردا گفتن از شرط طریق تو مگر خود مرد صوفی نیستی هست را از نسیه خیزد نیستی مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۱۴۲۵ Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #3, Line #1425 آنکه او موقوف حال است آدمی‌ست گه بحال افزون و گاهی در کمی‌ست صوفی ابن‌الوقت باشد در مثال لیک صافی فارغ است از وقت و حال حال‌ها موقوف عزم و رای او زنده از نفخ مسیح‌آسای او عاشق حالی نه عاشق بر منی بر امید حال بر من می‌تنی آنکه یک دم کم دمی کامل بود نیست معبود خلیل آفل بود قرآن کریم، سوره انعام (۶)، آیات ۷۵ و ۷۶ Quran, Sooreh Al-An'aam(#6), Line #75-76 « وَكَذَٰلِكَ نُرِي إِبْرَاهِيمَ مَلَكُوتَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلِيَكُونَ مِنَ الْمُوقِنِينَ. فَلَمَّا جَنَّ عَلَيْهِ اللَّيْلُ رَأَىٰ كَوْكَبًا ۖ قَالَ هَٰذَا رَبِّي ۖ فَلَمَّا أَفَلَ قَالَ لَا أُحِبُّ الْآفِلِينَ.» « بدين سان به ابراهيم ملكوت آسمانها و زمين را نشان داديم تا از اهل يقين گردد.چون شب او را فروگرفت، ستاره‌اى ديد. گفت: اين است پروردگارِ من. چون فرو شد، گفت: فرو شوندگان را دوست ندارم.» وآنکه آفل باشد و گه آن و این نیست دلبر لا احب الآفلین آنکه او گاهی خوش و گه ناخوش است یک زمانی آب و یک دم آتش است برج مه باشد ولیکن ماه نی نقش بت باشد ولی آگاه نی هست صوفی صفاجو ابن وقت وقت را همچون پدر بگرفته سخت هست صافی غرق عشق ذوالجلال ابن کس نی فارغ از اوقات و حال غرقه‌ی نوری که او لم یولدست لم یلد لم یولد آن ایزدست قرآن کریم، سوره توحید (۱۱۲)، آیه ۳ Quran, Sooreh Al-Ikhlas(#112), Line #**3 « لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ.» « نه زاده است و نه زاده شده.» رو چنین عشقی بجو گر زنده‌يی ورنه وقت مختلف را بنده‌يی منگر اندر نقش زشت و خوب خویش بنگر اندر عشق و در مطلوب خویش منگر آن که تو حقیری یا ضعیف بنگر اندر همت خود ای شریف تو به هر حالی که باشی می‌طلب آب می‌جو دایما ای خشک‌لب کآن لب خشکت گواهی می‌دهد کو به آخر بر سر منبع رسد خشکی لب هست پیغامی ز آب که به مات آرد یقین این اضطراب کاین طلب‌کاری مبارک جنبشی‌ست این طلب در راه حق مانع کشی‌ست این طلب مفتاح مطلوبات توست این سپاه و نصرت رایات توست این طلب همچون خروسی در صیاح می‌زند نعره که می‌آید صباح گرچه آلت نیستت تو می‌طلب نیست آلت حاجت اندر راه رب هر که را بینی طلب‌کار ای پسر یار او شو پیش او انداز سر کز جوار طالبان طالب شوی وز ظلال غالبان غالب شوی گر یکی موری سلیمانی بجست منگر اندر جستن او سست‌ سست هرچه داری تو ز مال و پیشه‌ای نه طلب بود اول و اندیشه‌ای
Tags 893

Comments

Be the first to comment

Parviz Shahbazi
Ganje Hozour Program #893
برنامه شماره ۸۹۳ گنج حضور
Category:
برنامه های تصویری گنج حضور
برنامه های تصویری ۹۰۰ - ۸۰۱
Views: 4,901
Submitted by: , Nov 24 2021

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #834
برنامه شماره ۸۳۴ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #894
برنامه شماره ۸۹۴ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #877
برنامه شماره ۸۷۷ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #882
برنامه شماره ۸۸۲ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #891
برنامه شماره ۸۹۱ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #848
برنامه شماره ۸۴۸ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #883
برنامه شماره ۸۸۳ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #823
برنامه شماره ۸۲۳ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #831
برنامه شماره ۸۳۱ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #899
برنامه شماره ۸۹۹ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #824
برنامه شماره ۸۲۴ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #893
برنامه شماره ۸۹۳ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #871
برنامه شماره ۸۷۱ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #809
برنامه شماره ۸۰۹ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #875
برنامه شماره ۸۷۵ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #867
برنامه شماره ۸۶۷ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #833
برنامه شماره ۸۳۳ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #819
برنامه شماره ۸۱۹ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #849
برنامه شماره ۸۴۹ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #810
برنامه شماره ۸۱۰ گنج حضور

BOOKMARK VIDEO/AUDIO:

حمایت گنج حضور

بیننده عزیز برنامه گنج حضور:

با سلام و احوالپرسی، با تشکر و قدردانی ازشما که این برنامه را تماشا می کنید، از شما تقاضا داریم که عضو خانواده گنج حضور شوید و به هر اندازه که می توانید و می خواهید این برنامه و تلویزیون را ،هر ماهه، حمایت مالی کنید. لطفاً به این امر مهم توجه فرمایید که برای ادامه خدمات فرهنگی این تلویزیون حمایت مالی اشخاصی که از آن استفاده می کنند، ضروری است. این تلویزیون منبع دیگری برای درآمد ندارد. لطفاً تصمیم خود را در این مورد به ایمیل: support@parvizshahbazi.com اطلاع دهید.

در صورت لزوم با ‍پشتیبانی گنج حضور با شماره 001-438-686-7580 تماس بگیرید.

حمایت مالی به روشهای آسان زیر امکان پذیر است:

۱- از طریق کردیت کارت و Paypal

۲- از طریق دادن کردیت کارت خودتان به ما، تا هر ماهه به مقداری که شما می خواهید، بعنوان حق عضویت، چارج شود.

۳- از طریق فرستادن چک به آدرس زیر:

Parviz Shahbazi

P.O. Box 745 Woodland Hills, CA

91365 USA.

۴- از طریق فرستادن پول نقد به حساب بانکی گنج حضور، از تمام نقاط دنیا غیر از ایران، یا واریز (Deposit) کردن از نقاط مختلف آمریکا یا کانادا، به شرح زیر:

WELLS FARGO BANK

6001 Topanga Canyon Blvd
Woodland Hills, CA

91367 USA.

Beneficiary Name: TREASURE OF PRESENCE FOUNDATION, INC.

Account #: 9375957264 Routing: 121000248

Swift #WFBIUS6S