Parviz Shahbazi

Ganje Hozour Program #962

برنامه شماره ۹۶۲ گنج حضور

Currently 4.07/5
1
2
3
4
5

out of 166 votes

Comments (0)

Set Stream Quality

دانلود برنامه با کیفیت بالا دانلود برنامه با کیفیت پایین



Support Ganje Hozour (حمایت از گنج حضور)
Link to this video/audio
Description برنامه شماره ۹۶۲ گنج حضور اجرا: پرویز شهبازی ۱۴۰۲ تاریخ اجرا: ۱۶ مِی ۲۰۲۳ - ۲۷ اردیبهشت برای دستیابی به فایل پادکست برنامه ۹۶۲ بر روی این لینک کلیک کنید. برای دانلود فایل صوتی برنامه ۹۶۲ با فرمت mp3 بر روی این لینک کلیک کنید. PDF متن نوشته شده برنامه با فرمت PDF متن نوشته شده پیغام‌های تلفنی برنامه با فرمت تمام اشعار این برنامه با فرمت PDF نسخه ریز مناسب پرینت تمام اشعار این برنامه با فرمت PDF نسخه درشت خوانش تمام ابیات این برنامه - فایل صوتی خوانش تمام ابیات این برنامه - فایل تصویری برای دستیابی به اطلاعات مربوط به جبران مالی‌ بر روی این لینک کلیک کنید. مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams سخن تلخ مگو، ای لبِ تو حلوایی سر فروکن به کرم، ای که بر این بالایی هر چه گویی تو، اگر تلخ و اگر شور، خوش است گوهر دیده و دل، جانی و جان افزایی نه به بالا نه به زیری، و نه جان در جهت است شش جهت را چه کنم، در دل خون پالایی؟ سر فروکن، که از آن روز که رویت دیدم دل و جان مست شد و عقل و خرد سودایی هر که او عاشق جسم است، ز جان محروم است تلخ آید شِکَر، اندر دهن صفرایی ای که خورشید تو را سجده کند هر شامی کِیْ بُوَد کز دل خورشید به بیرون آیی؟ آفتابی، که ز هر ذره طلوعی داری کوه‌ها را جهتِ ذرّه شدن می‌سایی چه لطیفی، و ز آغاز چنان جباری چه نهانی و عجب این که در این غوغایی گر خطا گفتم و مقلوب(۱) و پراکنده مگیر ور بگیری تو مرا، بخت نواَم افزایی صورت عشق تویی، صورت ما سایه تو یک دمم زشت کنی، باز تواَم آرایی می‌نماید که مگر دوش به خوابت دیدم که من امروز ندارم به جهان گنجایی ساربانا بمخوابان شتر، این منزل نیست همرهان پیش شدستند، که را می‌پایی؟ هین خمش کن که ز دَم آتش دل شعله زند شعله دم می‌زند این دم، تو چه می‌فرمایی شمس تبریز چو در شمس فلک درتابد تابش روز شود از وی نابینایی (۱) مقلوب گفتن: پریشان حرف زدن، یاوه گفتن من ذهنی -------------- مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams سخن تلخ مگو، ای لبِ تو حلوایی سر فروکن به کرم، ای که بر این بالایی هر چه گویی تو، اگر تلخ و اگر شور، خوش است گوهر دیده و دل، جانی و جان افزایی نه به بالا نه به زیری، و نه جان در جهت است شش جهت را چه کنم، در دل خون پالایی؟ مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۳۶۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #360 بنده را کی زَهره باشد کز فُضول(۲) امتحانِ حق کند ای گیجِ گُول؟ آن، خدا را می‌رسد کو امتحان پیش آرَد هر دَمی با بندگان تا به ما، ما را نماید آشکار که چه داریم از عقیده در سِرار(۳) (۲) فُضول: فضولی و گستاخی (۳) سِرار: باطن، نهانخانه، دل یا مرکز انسان -------------- مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۷۴۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #746 امتحان بر امتحان است ای پدر هین، به کمتر امتحان، خود را مَخَر مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۲۳۷۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #2370 گفت: من آیینه‌ام، مَصْقُولِ(۴) دست تُرک و هندو در من آن بیند که هست (۴) مَصْقُول: صیقل‌یافته -------------- مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۲۳۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #2390 گر جهان را پُر دُرِ مکنون(۵) کنم روزیِ تو چون نباشد، چون کنم؟ (۵) دُرِّ مکْنُون: مروارید مستور و نهفته، وقتی که مروارید در صدف قرار گیرد و هیچ دستی به آن نرسد، گرانقدرتر و شفّاف‌تر خواهد بود. -------------- مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۲۴۲۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #2429 آب، غالب شد بر آتش از نهیب آتشش جوشد چو باشد در حجاب چونکه دیگی در میان آید شها نیست کرد آن آب را کردش هوا مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۶۲۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #625 پیشِ عطّاری یکی گِل‌خوار رفت تا خَرَد اَبْلوجِ(۶) قندِ خاصِ زَفْت (۶) اَبْلوج: قندِ سفید، شکرِ سفید -------------- مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۶۲۷ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #627 گفت: گِل سنگِ ترازویِ من است گر تو را میلِ شِکَر بخْریدن است مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۶۲۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #629 گفت با خود: پیشِ آن که گِل‌خور است سنگ چه بْوَد؟ گِل نکوتر از زر است مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۶۳۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #634 اندر آن کَفّۀ ‌ترازو ز اِعتداد(۷) او به جایِ سنگ، آن گِل را نهاد پس برایِ کَفّۀ ‌دیگر به دست هم به قدرِ آن شکر را می‌شکست چون نبودش تیشه‌یی، او دیر ماند مشتری را منتظر آنجا نشاند رویش آن سو بود، گِل‌خور ناشِکِفت(۸) گِل ازو پوشیده، دزدیدن گرفت (۷) اِعتداد: به شمار آوردن، به حساب آوردن، در اینجا یعنی وزن کردن (۸) ناشِکفت: بی‌صبرانه -------------- مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۶۴۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #642 گرچه مشغولم، چنان احمق نی‌ام که شِکَر افزون کشی تو از نِی‎ام چون ببینی مر شِکَر را ز آزمود پس بدانی احمق و غافل که بود مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۶۴۷ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #647 مالِ دنیا، دامِ مرغانِ ضعیف مُلکِ عُقْبیٰ، دامِ مرغانِ شریف مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۴۴۶۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #4466 عاشقان از بی‌مرادی‌هایِ خویش با‌خبر گشتند از مولایِ خویش بی‌مرادی شد قَلاووزِ(۹) بهشت حُفَّتِ الْجَنَّة شنو ای خوش‌سرشت حدیث نبوی «حُفَّتِ الْجَنَّةُ بِالْمَكَارِهِ وَحُفَّتِ النَّارُ بِالشَّهَوَاتِ.» «بهشت در چیزهای ناخوشایند پوشیده شده و دوزخ در شهوات.» (۹) قَلاووز: پیش‌آهنگ، پیشروِ لشکر -------------- مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۰۱۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #3013, Divan e Shams یار در آخر‌زمان، کرد طَرَب‌سازی‌ای باطنِ او جِدِّ جِد، ظاهرِ او بازی‌ای جملهٔ عشّاق را یار بدین عِلم کُشت تا نکُند هان و هان، جهلِ تو طنّازی‌ای مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۱۳۵۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #1359 ننگرم کس را و گر هم بنگرم او بهانه باشد و، تو مَنْظَرم(۱۰) عاشقِ صُنعِ(۱۱) تواَم در شُکر و صبر(۱۲) عاشقِ مصنوع(۱۳) کی باشم چو گَبر(۱۴)؟ عاشقِ صُنعِ خدا با فَر بوَد عاشقِ مصنوعِ او کافر بُوَد (۱۰) مَنْظَر: جای نگریستن و نظر انداختن (۱۱) صُنع: آفرینش (۱۲) شُکر و صبر: در اینجا کنایه از نعمت و بلاست. (۱۳) مصنوع: آفریده، مخلوق (۱۴) گبر: کافر -------------- مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۱۵۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #3151 معنیِ جَفَّ الْقَلَم کی آن بود که جفاها با وفا یکسان بود؟ بل جفا را، هم جفا جَفَّ الْقَلَم وآن وفا را هم وفا جَفَّ الْقَلَم حدیث «جَفَّ الْقَلَمُ بِما أنْتَ لاقٍ.» «خشك شد قلم به آنچه سزاوار بودی.» مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۳۲۱۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #3214 علّتی بتّر ز پندارِ کمال نیست اندر جانِ تو ای ذُودَلال(۱۵) (۱۵) ذُودَلال: صاحبِ ناز و کرشمه -------------- مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۳۲۱۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #3219 در تگِ جو هست سِرگین ای فَتیٰ(۱۶) گرچه جو صافی نماید مر تو را (۱۶) فَتیٰ: جوان، جوانمرد -------------- مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۳۲۴۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #3240 کرده حق ناموس را صد من حَدید(۱۷) ای بسی بسته به بندِ ناپدید (۱۷) حَدید: آهن -------------- مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams سخن تلخ مگو، ای لبِ تو حلوایی سر فروکن به کرم، ای که بر این بالایی مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۴۰۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2404 دوزخ‌ست آن خانه کآن بی‌روزن است اصلِ دین، ای بنده رَوزَن کردن است تیشهٔ هر بیشه‌‌یی کم زن، بیا تیشه‌زن در کندنِ روزن، هَلا مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۸۸۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1883, Divan e Shams کو عاشقِ شیرین‌خَد(۱۸)، زر بدْهد و جان بدْهد؟ چون مرغ دلِ او پرّد، زین گنبدِ بی‌روزن (۱۸) خَد: چهره، رخسار -------------- مولوی، ديوان شمس، ترجیعات، ترجیع شمارهٔ چهل و سوم Rumi (Molana Jalaleddin) Poem(Tarjiaat)#43, Divan e Shams زین دودناک(۱۹) خانه گشادند روزنی شد دود و، اندر آمد خورشیدِ روشنی (۱۹) دودناک: آمیخته به دود، پردود، دودآگین -------------- مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۹۱۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #914, Divan e Shams ز ناسپاسی ما بسته است روزن دل خدای گفت که انسان لِربِّه لَکَنود قرآن کریم، سوره عادیات (۱۰۰)، آیه ۶ Quran, Al-Adiyat(#100), Line #6 «إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ.» «همانا آدمی نسبت به پروردگارش بسیار ناسپاس است.» مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۵۷۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #3574 تاجِ کَرَّمْناست بر فرقِ سَرَت طُوقِ(۲۰) اَعْطَیناکَ آویزِ برت (۲۰) طُوق: گردنبند -------------- مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۶۲۷ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #627 گفت: گِل سنگِ ترازویِ من است گر تو را میلِ شِکَر بخْریدن است مولوی، مثنوی، دفتر پنجم بیت ۸۸۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #881 صد جَوالِ(۲۱) زر بیآری ای غَنی حق بگوید دل بیار ای مُنحَنی(۲۲) (۲۱) جَوال: کیسۀ بزرگ از نخ ضخیم یا پارچۀ خشن که برای حمل بار درست می‌کردند، بارجامه. (۲۲) مُنحَنی: خمیده، خمیده‌قامت، بیچاره و درمانده -------------- مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ٣٢۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #324 بی‌وفایی دان وفا با ردِّ حق(۲۳) بر حقوقِ حق ندارد کس سَبَق (۲۳) ردِّ حق: آنکه از نظرِ حق تعالیٰ مردود است. -------------- مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ١٩۴١ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #1941 رحمت اندر رحمت آمد تا به سَر بر یکی رحمت فِرو مآ ای پسر مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۲۰۶۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #2063 تا به دیوارِ بلا نآید سَرش نشنود پندِ دل آن گوشِ کرش مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۸۸۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1883, Divan e Shams دو خواجه به یک خانه، شد خانه چو ویرانه او خواجه و من بنده، پستی بُوَد و روغن(۲۴) (۲۴) روغن: اشاره به اینکه روغن در بالا قرار می‌گیرد و آب در پستی. -------------- مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۶۲۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2620, Divan e Shams ای دل به ادب بنشین، برخیز ز بدخویی زیرا به ادب یابی آن چیز که می‌گویی مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۷۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #78 از خدا جوییم توفیقِ ادب بی‌‌ادب محروم گشت از لطفِ رب‌‌ بی‌‌ادب تنها نه خود را داشت بد بلکه آتش در همه آفاق(۲۵) زد (۲۵) آفاق: جمع اُفُق -------------- مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۴۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #341 گرچه با تو، شه نشیند بر زمین خویشتن بشناس و، نیکوتر نشین مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۱۵۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #156 گفت او: گر اَبْلَهم من در ادب زیرکم اندر وفا و در طلب گفت: ادب این بود خود که دیده شد آن دگر را خود همی‌ دانی تو لُدّ(۲۶) (۲۶) لُدّ: دشمنِ سرسخت -------------- مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۲۱۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #3218 دل نگه دارید ای بی‏‌حاصلان در حضورِ حضرتِ صاحب‌دلان‏ پیشِ اهل تن، ادب بر ظاهرست که خدا زیشان، نهان را ساتِرست(۲۷) پیشِ اهلِ دل، ادب بر باطن است زآنکه دلْشان بر سَرایر(۲۸)، فاطِن(۲۹) است‏ (۲۷) ساتر: پوشاننده، پنهان کننده (۲۸) سَرایر: رازها، نهانی‌ها، جمعِ سَریره (۲۹) فاطِن: دانا و زیرک -------------- مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۳۴۱۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #3413 پس ادب کردَش بدین جُرم اوستاد که مَساز از چوبِ پوسیده عِماد(۳۰) (۳۰) عِماد: ستون، تکیه‌گاه -------------- مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۳۷۰۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #3705 وآنکه اندر وَهم او ترکِ ادب بی‌ادب را سرنگونی داد رب مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۱۷۴۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #1740 بی‌‏ادب گفتن سخن با خاصِ حق دل بمیرانَد، سیه دارد وَرَق‏ مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۱۲۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #121 بانگ بر وی زد به هَیبت آن نگار که: مرو گستاخ، ادب را هوش دار مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۴۰۱۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #4018 آن گروهی کز ادب بگریختند آبِ مردی، و آبِ مردان ریختند مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۲۲۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #3221 تو به عکسی پیشِ کوران بهرِ جاه(۳۱) با حضور آیی نشینی پایگاه‏ پیشِ بینایان، کُنی ترکِ ادب نارِ شهوت را از آن گشتی حَطَب‏(۳۲) چون نداری فِطْنَت(۳۳) و، نورِ هُدیٰ بهرِ کُوران، روی را می‏‌زن جَلا (۳۱) جاه: مقامِ دنیوی (۳۲) حَطَب‏: هیزم (۳۳) فِطْنَت: زیرکی، باهوشی -------------- مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۱۴۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1490 در گنه، او از ادب پنهانْش کرد زان گنه بر خود زدن، او بَر‌‌بخَورد(۳۴) (۳۴) بَربخَورد: برخوردار و کامیاب شد. -------------- مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams هر چه گویی تو، اگر تلخ و اگر شور، خوش است گوهر دیده و دل، جانی و جان افزایی مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۱۵۷۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1570 عاشقم بر قهر و بر لطفش به جِد بوالعَجَب، من عاشقِ این هر دو ضد مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۶۱۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #614, Divan e Shams زَهرآب(۳۵) ز دستِ وی گر فرق کنم از مِی پس در رهِ جانْ جانم والـلَّه به مَجاز آمد (۳۵) زهرآب: آبِ زهرآلود -------------- مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۰۱۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2011, Divan e Shams گوهرِ باقی، درآ در دیده‌ها سنگ بستان، باقیان را برشکن مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۸۲۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1829, Divan e Shams نورِ دو دیدهٔ منی، دور مشو ز چشمِ من شعلهٔ سینهٔ منی، کم مکن از شرارِ من مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۰۵۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #3055, Divan e Shams تو بی ‌ز گوش شنو، بی‌زبان بگو با او که نیست گفتِ زبان بی‌خلاف و آزاری مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams نه به بالا نه به زیری، و نه جان در جهت است شش جهت را چه کنم، در دل خون پالایی؟ مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۶۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #368, Divan e Shams از هر جهتی تو را بلا داد تا بازکَشَد به بی‌جَهاتَت(۳۶) (۳۶) بی‌جَهات: موجودی که برتر از جا و جهت است، عالَمِ الهی -------------- مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۴۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2842, Divan e Shams چه چگونه بُد عدم را؟ چه نشان نهی قِدَم(۳۷) را؟ نگر اوّلین قَدَم را که تو بس نکو نهادی (۳۷) قِدَم: دیرینگی، قدیم (مقابل حدوث) -------------- مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۶۱۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #612 تو مکانی، اصلِ تو در لامکان این دکان بر بند و، بگشا آن دکان شش جهت مگریز، زیرا در جِهات شَشدَره‌(۳۸) است، و ششدره مات است، مات (۳۸) شَشدَره‌: کنایه از مبهوت و متحیّر و عاجز ماندن در امور -------------- مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۵۷۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #3573 تو خوش و خوبی و، کانِ هر خوشی تو چرا خود منّتِ باده ‌کشی؟ مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams سر فروکن، که از آن روز که رویت دیدم دل و جان مست شد و عقل و خرد سودایی مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۷۷۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #771, Divan e Shams دل و جان به آبِ حکمت ز غبارها بشویید هله تا دو چشمِ حسرت سوی خاکدان نماند مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۱۳۸۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #1381 باز دیوانه شدم من ای طبیب باز سودایی شدم من ای حبیب مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۲۰۰۷ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #2007 گر تو خود را پیش و پس داری گُمان بستهٔ جسمی و محرومی ز جان‌‌ زیر و بالا، پیش و پس، وصفِ تن است بی‌‌جهت، آن ذاتِ جانِ روشن است‌‌ مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۲۷۲۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #2724 حُبُّکَ الْاَشْیاء یُعْمیکَ یُصِمّ نَفْسُکَ السَّودا جَنَتْ لا تَخْتَصِم عشقِ تو به اشياء تو را كور و كر می‌کند. با من ستیزه مکن، زیرا نفسِ سیاهکار تو چنین گناهی مرتکب شده است. حدیث «حُبُّکَ الْاَشَّیءَ یُعْمی و یُصِمّ.» «عشقِ تو به اشياء تو را كور و كر می‌کند.» مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۳۶۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2362 کوری عشق‌ست این کوریِّ من حُبِّ یُعْمی وَ یُصِمّ است ای حَسَن آری اگر من، دچار کوری باشم، آن کوری قطعاً کوری عشق است نه کوری معمولی. ای حَسَن بدان که عشق، موجب کوری و کری عاشق می‌شود. کورم از غیر خدا، بینا بدو مقتضایِ(۳۹) عشق این باشد بگو (۳۹) مقتضا: لازمه، اقتضا شده -------------- مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams هر که او عاشق جسم است، ز جان محروم است تلخ آید شِکَر، اندر دهن صفرایی مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۱۹۴۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #1946 هیچ مگذار از تب و صَفرا اثر تا بیابی از جهان، طعمِ شِکَر مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۱۳۲۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1329 پیش چشمت داشتی شیشهٔ کبود زآن سبب، عالَم کبودت می‌‌نمود مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۶۸۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2684 دفعِ آن علّت بباید کرد زود که شِکَر با آن، حَدَث(۴۰) خواهد نمود هر خوشی کآید به تو، ناخوش شود آبِ حیوان گر رسد، آتش شود (۴۰) حَدَث: مدفوع -------------- مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۹۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #99, Divan e Shams دلارامِ نهان گشته ز غوغا(۴۱)! همه رفتند و خلوت شد، برون آ! برآور بنده را از غرقهٔ خون فرح دِه روی زردم را ز صفرا (۴۱) غوغا: مردمِ پست و فرومایه و فتنه‌انگیز، هیاهو و بانگ و آشوب -------------- مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams ای که خورشید تو را سجده کند هر شامی کِیْ بُوَد کز دل خورشید به بیرون آیی؟ مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ١٢٠٩ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #1209 سجده آمد کندنِ خشتِ لَزِب(۴۲) موجبِ قربی که وَاسْجُدْ واقتَرِبْ کندن این سنگ های چسبنده همانند سجده آوردن است و سجود، موجب قرب بنده به حق می شود. قرآن کریم، سورۀ علق (۹۶)، آیۀ ۱۹ Quran, Al-Alaq(#96), Line #19 «كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ» «نه، هرگز، از او پيروى مكن و سجده كن و به خدا نزديک شو.» (۴۲) لَزِب: چسبنده -------------- مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۴۶۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #466 اندرین آهنگ(۴۳)، منگر سُست و پست کاندرین ره، صبر و شِقِّ اَنْفُس است (۴۳) آهنگ: قصد و اراده، راه و رسم، قاعده و قانون -------------- مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams آفتابی، که ز هر ذره طلوعی داری کوه‌ها را جهتِ ذرّه شدن می‌سایی مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۴۵۸۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #4580 آفتابی در یکی ذَرّه نهان ناگهان آن ذرّه بگشاید دهان ذرّه ذرّه گردد افلاک و زمین پیشِ آن خورشید، چون جَست از کَمین(۴۴) این چنین جانی چه درخوردِ تن است؟ هین بشُو ای تن از این جان هر دو دست ای تنِ گشته وِثاقِ(۴۵) جان، بس است چند تانَد(۴۶) بحر در مَشکی نشست؟ (۴۴) کَمین: نهانگاه، کَمینگاه (۴۵) وِثاق: اتاق، خرگاه (۴۶) تانَد: می‌تواند -------------- مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۹۵۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #950, Divan e Shams کُهِ وجود چو کاهَست، پیشِ بادِ عدم کدام کوه که او را عدم چو کَه نَرُبود؟ مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۶۰۷ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #607, Divan e Shams در عشقِ چنان چوگان می‌باش به سر گردان چون گوی درین میدان، یعنی بنمی‌ارزد مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۲۴۶۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #2466 پیشِ چوگانهایِ حُکمِ کُن‌فَكان می‌دویم اندر مکان و لامکان مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۱۳۹۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #1396 آفتابی خویش را ذرّه نمود واندک اندک، رویِ خود را برگشود مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۱۳۸۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1388 قوّت از حق خواهم و توفیق و لاف تا به سوزن بر کَنَم این کوهِ قاف‌‌ مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams چه لطیفی، و ز آغاز چنان جباری چه نهانی و عجب این که در این غوغایی مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۵۷۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #575, Divan e Shams الا ای قادرِ قاهر، ز تن پنهان به دل ظاهر زهی پیدایِ پنهانم، تو را خانه کجا باشد؟ مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۶۱۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #616 گَر بِپَرّانیم تیر، آن نی زِ ماست ما کَمان و تیراَنْدازَش خداست این نه جبر، این معنی جَبّاری است ذکرِ جَبّاری، برایِ زاری است‌‌ مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۳۳۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1335, Divan e Shams هر که درآید که منم، بر سرِ شاخش بزنم کاین حرمِ عشق بُوَد، ای حیوان، نیست اغل(۴۷) (۴۷) اغل: طویله، آخور -------------- مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۳۲۸۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #3289 جمع با‌ید کرد اجز‌ا را به عشق تا شو‌ی خو‌ش چو‌ن سمر‌قند و د‌مشق مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams گر خطا گفتم و مقلوب و پراکنده مگیر ور بگیری تو مرا، بخت نواَم افزایی مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۳۶۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #3369 چند چندت گیرم و، تو بی‌خَبَر در سَلاسِل(۴۸) مانده‌ای پا تا به سر زنگِ تُو بر تُوت ای دیگِ سیاه کرد سیمای درونت را تباه بر دلت زنگار بر زنگارها جمع شد، تا کور شد ز اسرارها (۴۸) سَلاسِل: زنجیرها، جمع سلسله -------------- مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۳۳۹۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #3398 چون حقت داد آن ریاضت، شکر کن تو نکردی، او کشیدت زامر ِکُن مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۵۷۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #3574 تاجِ کَرَّمْناست بر فرقِ سَرَت طُوقِ(۴۹) اَعْطَیناکَ آویزِ برت (۴۹) طُوق: گردنبند -------------- مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۱۹۴۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #1949 غُلِّ(۵۰) بُخل(۵۱) از دست و گردن دور کن بختِ نو دریاب در چرخِ کُهُن (۵۰) غُل: زنجیر (۵۱) بُخل: تنگ‌ نظری -------------- مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۱۷۸۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #1788 همچو قومِ موسی اندر حَرِّ(۵۲) تیه(۵۳) مانده‌یی بر جای، چل سال ای سَفیه(۵۴) می‌روی هرروز تا شب هَروَله(۵۵) خویش می‌بینی در اول مرحله (۵۲) حَرّ: گرما، حرارت (۵۳) تیه: بیابانِ شن‌زار و بی آب و علف؛ صحرای تیه بخشی از صحرای سینا است. (۵۴) سَفیه: نادان، بی‌خرد (۵۵) هَروَله: تند راه رفتن، حالتی بین راه رفتن و دویدن -------------- دهخدا بام تا شام در مشقّتِ راه شب همان‌جا که بامدادِ پگاه مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۲۵۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #256 سَعیُکُم شَتّی، تناقض اندرید روز می‌دوزید، شب برمی‌دَرید تلاش‌های شما پراکنده و گونه‌گون است، و شما در دامِ تناقض گرفتار آمده‌اید. چنانکه مثلا روز می‌دوزید و شب همان را پاره می‌کنید. قرآن کریم، سورهٔ لیل (۹۲)، آیهٔ ۴ Quran, Al-Lail(#92), Line #4 «إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّىٰ» «كه: همانا كوشش‌هاى شما پراکنده و گونه گون است.» مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۸۴۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #840 جهد فرعونی، چو بی‌توفیق بود هرچه او می‌دوخت، آن تفتیق(۵۶) بود (۵۶) تَفتیق: شکافتن -------------- مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams صورت عشق تویی، صورت ما سایه تو یک دمم زشت کنی، باز تواَم آرایی مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۴۳۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2439, Divan e Shams یک لحظه هَستم می‌کند، یک لحظه پَستم می‌کند یک لحظه مَستم می‌کند، خودکامه‌ای(۵۷)، خَمّاره‌ای(۵۸) (۵۷) خودکامه: خودرأی، خودسر، لَجوج (۵۸) خَمّاره: مؤنث خَمّار، می‌فروش، شراب‌فروش -------------- مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۲۰۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1204, Divan e Shams دل ز تو بُرهان طَلَبد، سایهٔ برهان نه تویی؟ بر مَثَلِ سایه برو باز به برهان و مترس مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۲۴۶۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #2465 لحظه‌‌ای ماهم کند، یک دَم سیاه خود چه باشد غیرِ این، کارِ اِله؟‌‌ پیشِ چوگانهایِ حُکمِ کُنْ‌فَکان می‌‌دویم اندر مکان و لامکان‌‌ مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۴۸۵۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #4856 گرگِ درّنده‌ست نفسِ بَد، یقین چه بهانه می‌نهی بر هر قرین؟ مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۲۲۲۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #2225 ای تواضع بُرده پیشِ ابلهان وی تکبّر بُرده تو پیشِ شهان آن تکبّر بر خَسان خوب است و چُست هین مرو معکوس، عکسش بندِ توست مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۵۶۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #560, Divan e Shams لذّتِ بی‌کرانه‌ای است، عشق شده‌ست نامِ او قاعده خود شکایت است، ور نه جفا چرا بُوَد؟ مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams می‌نماید که مگر دوش به خوابت دیدم که من امروز ندارم به جهان گنجایی مولوى، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۳۹۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #393 خفته از احوالِ دنیا روز و شب چون قلم در پنجهٔ تقلیبِ(۵۹) رب (۵۹) تقلیب: برگردانیدن، واژگونه کردن -------------- مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۲۳۱۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #2313 در بُنِ چاهی همی ‌بودم زبون(۶۰) در همهٔ عالَم نمی‌گنجم کنون (۶۰) زبون: پست و فرومایه -------------- مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams ساربانا بمخوابان شتر، این منزل نیست همرهان پیش شدستند، که را می‌پایی؟ مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۳۲۵۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #3259 من غلامِ آنکه اندر هر رِباط(۶۱) خویش را واصل نداند بر سِماط(۶۲) بس رِباطی که بباید ترک کرد تا به مَسکَن در رسد یک روز مرد (۶۱) رِباط: خانه، سرا، منزل، کاروان‌سرا (۶۲) سِماط: بساط، سفره، خوان، فضای یکتایی، فضای بی‌نهایتِ گشوده‌شده -------------- مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۴۸۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1480, Divan e Shams شب بود و همه قافله محبوسِ رِباطی(۶۳) خیزید کز آن ظلمت و آن حبس رهیدیم (۶۳) رِباط: کاروانسرا -------------- مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۳۷۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2372, Divan e Shams همه حجّاج برفته حرم و کعبه بدیده تو شتر هم نخریده که شکستست مَهاره(۶۴) بنگر سویِ حریفان که همه مَست و خَرابند تو خمش باش و چنان شو، هله ای عَربده‌باره(۶۵) (۶۴) مَهاره: مهار، افسار، زمام (۶۵) عَربده‌باره: آنکه بسیار بدمستی می‌کند. عربده‌جوی -------------- مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۶۲۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #623 بنگر این کَشتیِّ خَلقان غرقِ عشق اژدهایی گشت گویی حلقِ عشق اژدهایی ناپدیدِ دلرُبا عقل همچون کوه را او کهرُبا عقلِ هر عطّار کآگه شد از او طبله‌ها(۶۶) را ریخت اندر آبِ جو (۶۶) طبله: صندوقچه -------------- مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams هین خمش کن که ز دَم آتش دل شعله زند شعله دم می‌زند این دم، تو چه می‌فرمایی مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۳۴۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1344, Divan e Shams دمِ او جان دهدت رو ز نَفَخْتُ(۶۷) بپذیر کارِ او کُنْ فَیَکُون‌ست، نه موقوفِ علل (۶۷) نَفَخْتُ: دمیدم -------------- مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۱۳۰۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #1305 دَم مَزَن تا بشنوی از دم‌زنان آنچه نآمد در زبان و در بیان دَم مَزَن تا بشنوی زآن آفتاب آنچه نآمد درکتاب و در خطاب دَم مَزَن تا دم زند بهرِ تو روح آشنا(۶۸) بگذار در کشتیِّ نوح (۶۸) آشنا: شنا -------------- مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #32 تا نپوشد رویِ خود را از دَمَت دَم فرو خوردن بباید هر دَمَت ------------------------- مجموع لغات: (۱) مقلوب گفتن: پریشان حرف زدن، یاوه گفتن من ذهنی (۲) فُضول: فضولی و گستاخی (۳) سِرار: باطن، نهانخانه، دل یا مرکز انسان (۴) مَصْقُول: صیقل‌یافته (۵) دُرِّ مکْنُون: مروارید مستور و نهفته، وقتی که مروارید در صدف قرار گیرد و هیچ دستی به آن نرسد، گرانقدرتر و شفّاف‌تر خواهد بود. (۶) اَبْلوج: قندِ سفید، شکرِ سفید (۷) اِعتداد: به شمار آوردن، به حساب آوردن، در اینجا یعنی وزن کردن (۸) ناشِکفت: بی‌صبرانه (۹) قَلاووز: پیش‌آهنگ، پیشروِ لشکر (۱۰) مَنْظَر: جای نگریستن و نظر انداختن (۱۱) صُنع: آفرینش (۱۲) شُکر و صبر: در اینجا کنایه از نعمت و بلاست. (۱۳) مصنوع: آفریده، مخلوق (۱۴) گبر: کافر (۱۵) ذُودَلال: صاحبِ ناز و کرشمه (۱۶) فَتیٰ: جوان، جوانمرد (۱۷) حَدید: آهن (۱۸) خَد: چهره، رخسار (۱۹) دودناک: آمیخته به دود، پردود، دودآگین (۲۰) طُوق: گردنبند (۲۱) جَوال: کیسۀ بزرگ از نخ ضخیم یا پارچۀ خشن که برای حمل بار درست می‌کردند، بارجامه. (۲۲) مُنحَنی: خمیده، خمیده‌قامت، بیچاره و درمانده (۲۳) ردِّ حق: آنکه از نظرِ حق تعالیٰ مردود است. (۲۴) روغن: اشاره به اینکه روغن در بالا قرار می‌گیرد و آب در پستی. (۲۵) آفاق: جمع اُفُق (۲۶) لُدّ: دشمنِ سرسخت (۲۷) ساتر: پوشاننده، پنهان کننده (۲۸) سَرایر: رازها، نهانی‌ها، جمعِ سَریره (۲۹) فاطِن: دانا و زیرک (۳۰) عِماد: ستون، تکیه‌گاه (۳۱) جاه: مقامِ دنیوی (۳۲) حَطَب‏: هیزم (۳۳) فِطْنَت: زیرکی، باهوشی (۳۴) بَربخَورد: برخوردار و کامیاب شد. (۳۵) زهرآب: آبِ زهرآلود (۳۶) بی‌جَهات: موجودی که برتر از جا و جهت است، عالَمِ الهی (۳۷) قِدَم: دیرینگی، قدیم (مقابل حدوث) (۳۸) شَشدَره‌: کنایه از مبهوت و متحیّر و عاجز ماندن در امور (۳۹) مقتضا: لازمه، اقتضا شده (۴۰) حَدَث: مدفوع (۴۱) غوغا: مردمِ پست و فرومایه و فتنه‌انگیز، هیاهو و بانگ و آشوب (۴۲) لَزِب: چسبنده (۴۳) آهنگ: قصد و اراده، راه و رسم، قاعده و قانون (۴۴) کَمین: نهانگاه، کَمینگاه (۴۵) وِثاق: اتاق، خرگاه (۴۶) تانَد: می‌تواند (۴۷) اغل: طویله، آخور (۴۸) سَلاسِل: زنجیرها، جمع سلسله (۴۹) طُوق: گردنبند (۵۰) غُل: زنجیر (۵۱) بُخل: تنگ‌ نظری (۵۲) حَرّ: گرما، حرارت (۵۳) تیه: بیابانِ شن‌زار و بی آب و علف؛ صحرای تیه بخشی از صحرای سینا است. (۵۴) سَفیه: نادان، بی‌خرد (۵۵) هَروَله: تند راه رفتن، حالتی بین راه رفتن و دویدن (۵۶) تَفتیق: شکافتن (۵۷) خودکامه: خودرأی، خودسر، لَجوج (۵۸) خَمّاره: مؤنث خَمّار، می‌فروش، شراب‌فروش (۵۹) تقلیب: برگردانیدن، واژگونه کردن (۶۰) زبون: پست و فرومایه (۶۱) رِباط: خانه، سرا، منزل، کاروان‌سرا (۶۲) سِماط: بساط، سفره، خوان، فضای یکتایی، فضای بی‌نهایتِ گشوده‌شده (۶۳) رِباط: کاروانسرا (۶۴) مَهاره: مهار، افسار، زمام (۶۵) عَربده‌باره: آنکه بسیار بدمستی می‌کند. عربده‌جوی (۶۶) طبله: صندوقچه (۶۷) نَفَخْتُ: دمیدم (۶۸) آشنا: شنا ---------------------------- ********************** تمام اشعار برنامه بر اساس فرمت سایت گنج نما برای جستجوی آسان مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams سخن تلخ مگو ای لب تو حلوایی سر فروکن به کرم ای که بر این بالایی هر چه گویی تو اگر تلخ و اگر شور خوش است گوهر دیده و دل جانی و جان افزایی نه به بالا نه به زیری و نه جان در جهت است شش جهت را چه کنم در دل خون پالایی سر فروکن که از آن روز که رویت دیدم دل و جان مست شد و عقل و خرد سودایی هر که او عاشق جسم است ز جان محروم است تلخ آید شکر اندر دهن صفرایی ای که خورشید تو را سجده کند هر شامی کی بود کز دل خورشید به بیرون آیی آفتابی که ز هر ذره طلوعی داری کوه‌ها را جهت ذره شدن می‌سایی چه لطیفی و ز آغاز چنان جباری چه نهانی و عجب این که در این غوغایی گر خطا گفتم و مقلوب و پراکنده مگیر ور بگیری تو مرا بخت نوام افزایی صورت عشق تویی صورت ما سایه تو یک دمم زشت کنی باز توام آرایی می‌نماید که مگر دوش به خوابت دیدم که من امروز ندارم به جهان گنجایی ساربانا بمخوابان شتر این منزل نیست همرهان پیش شدستند که را می‌پایی هین خمش کن که ز دم آتش دل شعله زند شعله دم می‌زند این دم تو چه می‌فرمایی شمس تبریز چو در شمس فلک درتابد تابش روز شود از وی نابینایی مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams سخن تلخ مگو ای لب تو حلوایی سر فروکن به کرم ای که بر این بالایی هر چه گویی تو اگر تلخ و اگر شور خوش است گوهر دیده و دل جانی و جان افزایی نه به بالا نه به زیری و نه جان در جهت است شش جهت را چه کنم در دل خون پالایی مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۳۶۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #360 بنده را کی زهره باشد کز فضول امتحان حق کند ای گیج گول آن خدا را می‌رسد کو امتحان پیش آرد هر دمی با بندگان تا به ما ما را نماید آشکار که چه داریم از عقیده در سرار مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۷۴۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #746 امتحان بر امتحان است ای پدر هین به کمتر امتحان خود را مخر مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۲۳۷۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #2370 گفت من آیینه‌ام مصقول دست ترک و هندو در من آن بیند که هست مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۲۳۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #2390 گر جهان را پر در مکنون کنم روزی تو چون نباشد چون کنم مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۲۴۲۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #2429 آب غالب شد بر آتش از نهیب آتشش جوشد چو باشد در حجاب چونکه دیگی در میان آید شها نیست کرد آن آب را کردش هوا مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۶۲۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #625 پیش عطاری یکی گل‌خوار رفت تا خرد ابلوج قند خاص زفت مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۶۲۷ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #627 گفت گل سنگ ترازوی من است گر تو را میل شکر بخریدن است مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۶۲۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #629 گفت با خود پیش آن که گل‌خور است سنگ چه بود گل نکوتر از زر است مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۶۳۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #634 اندر آن کفه ‌ترازو ز اعتداد او به جای سنگ آن گل را نهاد پس برای کفه ‌دیگر به دست هم به قدر آن شکر را می‌شکست چون نبودش تیشه‌یی او دیر ماند مشتری را منتظر آنجا نشاند رویش آن سو بود گل‌خور ناشکفت گل ازو پوشیده دزدیدن گرفت مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۶۴۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #642 گرچه مشغولم چنان احمق نی‌ام که شکر افزون کشی تو از نی‎ام چون ببینی مر شکر را ز آزمود پس بدانی احمق و غافل که بود مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۶۴۷ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #647 مال دنیا دام مرغان ضعیف ملک عقبی دام مرغان شریف مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۴۴۶۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #4466 عاشقان از بی‌مرادی‌های خویش با‌خبر گشتند از مولای خویش بی‌مرادی شد قلاووز بهشت حفت الجنه شنو ای خوش‌سرشت حدیث نبوی «حُفَّتِ الْجَنَّةُ بِالْمَكَارِهِ وَحُفَّتِ النَّارُ بِالشَّهَوَاتِ.» «بهشت در چیزهای ناخوشایند پوشیده شده و دوزخ در شهوات.» مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۰۱۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #3013, Divan e Shams یار در آخر‌زمان کرد طرب‌سازی‌ای باطن او جد جد ظاهر او بازی‌ای جمله عشاق را یار بدین علم کشت تا نکند هان و هان جهل تو طنازی‌ای مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۱۳۵۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #1359 ننگرم کس را و گر هم بنگرم او بهانه باشد و تو منظرم عاشق صنع توام در شکر و صبر عاشق مصنوع کی باشم چو گبر عاشق صنع خدا با فر بود عاشق مصنوع او کافر بود مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۱۵۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #3151 معنی جف القلم کی آن بود که جفاها با وفا یکسان بود بل جفا را هم جفا جف القلم وآن وفا را هم وفا جف القلم حدیث «جَفَّ الْقَلَمُ بِما أنْتَ لاقٍ.» «خشك شد قلم به آنچه سزاوار بودی.» مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۳۲۱۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #3214 علتی بتر ز پندار کمال نیست اندر جان تو ای ذودلال مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۳۲۱۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #3219 در تگ جو هست سرگین ای فتی گرچه جو صافی نماید مر تو را مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۳۲۴۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #3240 کرده حق ناموس را صد من حدید ای بسی بسته به بند ناپدید مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams سخن تلخ مگو ای لب تو حلوایی سر فروکن به کرم ای که بر این بالایی مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۴۰۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2404 دوزخ‌ست آن خانه کآن بی‌روزن است اصل دین ای بنده روزن کردن است تیشه هر بیشه‌‌یی کم زن بیا تیشه‌زن در کندن روزن هلا مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۸۸۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1883, Divan e Shams کو عاشق شیرین‌خد زر بدهد و جان بدهد چون مرغ دل او پرد زین گنبد بی‌روزن مولوی، ديوان شمس، ترجیعات، ترجیع شمارهٔ چهل و سوم Rumi (Molana Jalaleddin) Poem(Tarjiaat)#43, Divan e Shams زین دودناک خانه گشادند روزنی شد دود و اندر آمد خورشید روشنی مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۹۱۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #914, Divan e Shams ز ناسپاسی ما بسته است روزن دل خدای گفت که انسان لربه لکنود قرآن کریم، سوره عادیات (۱۰۰)، آیه ۶ Quran, Al-Adiyat(#100), Line #6 «إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ.» «همانا آدمی نسبت به پروردگارش بسیار ناسپاس است.» مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۵۷۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #3574 تاج کرمناست بر فرق سرت طوق اعطیناک آویز برت مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۶۲۷ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #627 گفت گل سنگ ترازوی من است گر تو را میل شکر بخریدن است مولوی، مثنوی، دفتر پنجم بیت ۸۸۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #881 صد جوال زر بیآری ای غنی حق بگوید دل بیار ای منحنی مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ٣٢۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #324 بی‌وفایی دان وفا با رد حق بر حقوق حق ندارد کس سبق مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ١٩۴١ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #1941 رحمت اندر رحمت آمد تا به سر بر یکی رحمت فرو مآ ای پسر مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۲۰۶۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #2063 تا به دیوار بلا نآید سرش نشنود پند دل آن گوش کرش مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۸۸۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1883, Divan e Shams دو خواجه به یک خانه شد خانه چو ویرانه او خواجه و من بنده پستی بود و روغن مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۶۲۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2620, Divan e Shams ای دل به ادب بنشین برخیز ز بدخویی زیرا به ادب یابی آن چیز که می‌گویی مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۷۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #78 از خدا جوییم توفیق ادب بی‌‌ادب محروم گشت از لطف رب‌‌ بی‌‌ادب تنها نه خود را داشت بد بلکه آتش در همه آفاق زد مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۴۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #341 گرچه با تو شه نشیند بر زمین خویشتن بشناس و نیکوتر نشین مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۱۵۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #156 گفت او گر ابلهم من در ادب زیرکم اندر وفا و در طلب گفت ادب این بود خود که دیده شد آن دگر را خود همی‌ دانی تو لد مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۲۱۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #3218 دل نگه دارید ای بی‏‌حاصلان در حضور حضرت صاحب‌دلان‏ پیش اهل تن ادب بر ظاهرست که خدا زیشان نهان را ساترست پیش اهل دل ادب بر باطن است زآنکه دلشان بر سرایر فاطن است‏ مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۳۴۱۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #3413 پس ادب کردش بدین جرم اوستاد که مساز از چوب پوسیده عماد مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۳۷۰۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #3705 وآنکه اندر وهم او ترک ادب بی‌ادب را سرنگونی داد رب مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۱۷۴۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #1740 بی‌‏ادب گفتن سخن با خاص حق دل بمیراند سیه دارد ورق‏ مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۱۲۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #121 بانگ بر وی زد به هیبت آن نگار که مرو گستاخ ادب را هوش دار مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۴۰۱۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #4018 آن گروهی کز ادب بگریختند آب مردی و آب مردان ریختند مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۲۲۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #3221 تو به عکسی پیش کوران بهر جاه با حضور آیی نشینی پایگاه‏ پیش بینایان کنی ترک ادب نار شهوت را از آن گشتی حطب‏ چون نداری فطنت و نور هدی بهر کوران روی را می‏‌زن جلا مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۱۴۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1490 در گنه او از ادب پنهانش کرد زان گنه بر خود زدن او بر‌‌بخورد مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams هر چه گویی تو اگر تلخ و اگر شور خوش است گوهر دیده و دل جانی و جان افزایی مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۱۵۷۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1570 عاشقم بر قهر و بر لطفش به جد بوالعجب من عاشق این هر دو ضد مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۶۱۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #614, Divan e Shams زهرآب ز دست وی گر فرق کنم از می پس در ره جان جانم والـله به مجاز آمد مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۰۱۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2011, Divan e Shams گوهر باقی درآ در دیده‌ها سنگ بستان باقیان را برشکن مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۸۲۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1829, Divan e Shams نور دو دیده منی دور مشو ز چشم من شعله سینه منی کم مکن از شرار من مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۰۵۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #3055, Divan e Shams تو بی ‌ز گوش شنو بی‌زبان بگو با او که نیست گفت زبان بی‌خلاف و آزاری مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams نه به بالا نه به زیری و نه جان در جهت است شش جهت را چه کنم در دل خون پالایی مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۶۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #368, Divan e Shams از هر جهتی تو را بلا داد تا بازکشد به بی‌جهاتت مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۴۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2842, Divan e Shams چه چگونه بد عدم را چه نشان نهی قدم را نگر اولین قدم را که تو بس نکو نهادی مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۶۱۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #612 تو مکانی اصل تو در لامکان این دکان بر بند و بگشا آن دکان شش جهت مگریز زیرا در جهات ششدره‌ است و ششدره مات است مات مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۵۷۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #3573 تو خوش و خوبی و کان هر خوشی تو چرا خود منت باده ‌کشی مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams سر فروکن که از آن روز که رویت دیدم دل و جان مست شد و عقل و خرد سودایی مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۷۷۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #771, Divan e Shams دل و جان به آب حکمت ز غبارها بشویید هله تا دو چشم حسرت سوی خاکدان نماند مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۱۳۸۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #1381 باز دیوانه شدم من ای طبیب باز سودایی شدم من ای حبیب مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۲۰۰۷ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #2007 گر تو خود را پیش و پس داری گمان بسته جسمی و محرومی ز جان‌‌ زیر و بالا پیش و پس وصف تن است بی‌‌جهت آن ذات جان روشن است‌‌ مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۲۷۲۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #2724 حبک الاشیاء یعمیک یصم نفسک السودا جنت لا تختصم عشق تو به اشياء تو را كور و كر می‌کند با من ستیزه مکن زیرا نفس سیاهکار تو چنین گناهی مرتکب شده است حدیث «حُبُّکَ الْاَشَّیءَ یُعْمی و یُصِمّ.» «عشقِ تو به اشياء تو را كور و كر می‌کند.» مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۳۶۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2362 کوری عشق‌ست این کوری من حب یعمی و یصم است ای حسن آری اگر من دچار کوری باشم آن کوری قطعا کوری عشق است نه کوری معمولی ای حسن بدان که عشق موجب کوری و کری عاشق می‌شود کورم از غیر خدا بینا بدو مقتضای عشق این باشد بگو مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams هر که او عاشق جسم است ز جان محروم است تلخ آید شکر اندر دهن صفرایی مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۱۹۴۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #1946 هیچ مگذار از تب و صفرا اثر تا بیابی از جهان طعم شکر مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۱۳۲۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1329 پیش چشمت داشتی شیشه کبود زآن سبب عالم کبودت می‌‌نمود مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۶۸۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2684 دفع آن علت بباید کرد زود که شکر با آن حدث خواهد نمود هر خوشی کآید به تو ناخوش شود آب حیوان گر رسد آتش شود مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۹۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #99, Divan e Shams دلارام نهان گشته ز غوغا همه رفتند و خلوت شد برون آ برآور بنده را از غرقه خون فرح ده روی زردم را ز صفرا مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams ای که خورشید تو را سجده کند هر شامی کی بود کز دل خورشید به بیرون آیی مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ١٢٠٩ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #1209 سجده آمد کندن خشت لزب موجب قربی که واسجد واقترب کندن این سنگ های چسبنده همانند سجده آوردن است و سجود موجب قرب بنده به حق می شود قرآن کریم، سورۀ علق (۹۶)، آیۀ ۱۹ Quran, Al-Alaq(#96), Line #19 «كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ» «نه، هرگز، از او پيروى مكن و سجده كن و به خدا نزديک شو.» مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۴۶۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #466 اندرین آهنگ منگر سست و پست کاندرین ره صبر و شق انفس است مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams آفتابی که ز هر ذره طلوعی داری کوه‌ها را جهت ذره شدن می‌سایی مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۴۵۸۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #4580 آفتابی در یکی ذره نهان ناگهان آن ذره بگشاید دهان ذره ذره گردد افلاک و زمین پیش آن خورشید چون جست از کمین این چنین جانی چه درخورد تن است هین بشو ای تن از این جان هر دو دست ای تن گشته وثاق جان بس است چند تاند بحر در مشکی نشست مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۹۵۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #950, Divan e Shams که وجود چو کاهست پیش باد عدم کدام کوه که او را عدم چو که نربود مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۶۰۷ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #607, Divan e Shams در عشق چنان چوگان می‌باش به سر گردان چون گوی درین میدان یعنی بنمی‌ارزد مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۲۴۶۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #2466 پیش چوگانهای حکم کن‌فكان می‌دویم اندر مکان و لامکان مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۱۳۹۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #1396 آفتابی خویش را ذره نمود واندک اندک روی خود را برگشود مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۱۳۸۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1388 قوت از حق خواهم و توفیق و لاف تا به سوزن بر کنم این کوه قاف‌‌ مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams چه لطیفی و ز آغاز چنان جباری چه نهانی و عجب این که در این غوغایی مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۵۷۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #575, Divan e Shams الا ای قادر قاهر ز تن پنهان به دل ظاهر زهی پیدای پنهانم تو را خانه کجا باشد مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۶۱۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #616 گَر بپرانیم تیر آن نی ز ماست ما کمان و تیراندازش خداست این نه جبر این معنی جباری است ذکر جباری برای زاری است‌‌ مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۳۳۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1335, Divan e Shams هر که درآید که منم بر سر شاخش بزنم کاین حرم عشق بود ای حیوان نیست اغل مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۳۲۸۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #3289 جمع با‌ید کرد اجز‌ا را به عشق تا شو‌ی خو‌ش چو‌ن سمر‌قند و د‌مشق مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams گر خطا گفتم و مقلوب و پراکنده مگیر ور بگیری تو مرا بخت نوام افزایی مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۳۶۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #3369 چند چندت گیرم و تو بی‌خبر در سلاسل مانده‌ای پا تا به سر زنگ تو بر توت ای دیگ سیاه کرد سیمای درونت را تباه بر دلت زنگار بر زنگارها جمع شد تا کور شد ز اسرارها مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۳۳۹۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #3398 چون حقت داد آن ریاضت شکر کن تو نکردی او کشیدت زامر کن مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۵۷۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #3574 تاج کرمناست بر فرق سرت طوق اعطیناک آویز برت مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۱۹۴۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #1949 غل بخل از دست و گردن دور کن بخت نو دریاب در چرخ کهن مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۱۷۸۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #1788 همچو قوم موسی اندر حر تیه مانده‌یی بر جای چل سال ای سفیه می‌روی هرروز تا شب هروله خویش می‌بینی در اول مرحله دهخدا بام تا شام در مشقت راه شب همان‌جا که بامداد پگاه مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۲۵۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #256 سعیکم شتی تناقض اندرید روز می‌دوزید شب برمی‌درید تلاش‌های شما پراکنده و گونه‌گون است و شما در دام تناقض گرفتار آمده‌اید چنانکه مثلا روز می‌دوزید و شب همان را پاره می‌کنید قرآن کریم، سورهٔ لیل (۹۲)، آیهٔ ۴ Quran, Al-Lail(#92), Line #4 «إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّىٰ» «كه: همانا كوشش‌هاى شما پراکنده و گونه گون است.» مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۸۴۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #840 جهد فرعونی چو بی‌توفیق بود هرچه او می‌دوخت آن تفتیق بود مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams صورت عشق تویی صورت ما سایه تو یک دمم زشت کنی باز توام آرایی مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۴۳۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2439, Divan e Shams یک لحظه هستم می‌کند یک لحظه پستم می‌کند یک لحظه مستم می‌کند خودکامه‌ای خماره‌ای مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۲۰۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1204, Divan e Shams دل ز تو برهان طلبد سایه برهان نه تویی بر مثل سایه برو باز به برهان و مترس مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۲۴۶۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #2465 لحظه‌‌ای ماهم کند یک دم سیاه خود چه باشد غیر این کار اله؟ پیش چوگانهای حکم کن‌فکان می‌‌دویم اندر مکان و لامکان‌‌ مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۴۸۵۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #4856 گرگ درنده‌ست نفس بد یقین چه بهانه می‌نهی بر هر قرین مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۲۲۲۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #2225 ای تواضع برده پیش ابلهان وی تکبر برده تو پیش شهان آن تکبر بر خسان خوب است و چست هین مرو معکوس عکسش بند توست مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۵۶۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #560, Divan e Shams لذت بی‌کرانه‌ای است عشق شده‌ست نام او قاعده خود شکایت است ور نه جفا چرا بود مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams می‌نماید که مگر دوش به خوابت دیدم که من امروز ندارم به جهان گنجایی مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۳۹۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #393 خفته از احوال دنیا روز و شب چون قلم در پنجه تقلیب رب مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۲۳۱۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #2313 در بن چاهی همی ‌بودم زبون در همه عالم نمی‌گنجم کنون مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams ساربانا بمخوابان شتر این منزل نیست همرهان پیش شدستند که را می‌پایی مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۳۲۵۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #3259 من غلام آنکه اندر هر رباط خویش را واصل نداند بر سماط بس رباطی که بباید ترک کرد تا به مسکن در رسد یک روز مرد مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۴۸۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1480, Divan e Shams شب بود و همه قافله محبوس رباطی خیزید کز آن ظلمت و آن حبس رهیدیم مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۳۷۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2372, Divan e Shams همه حجاج برفته حرم و کعبه بدیده تو شتر هم نخریده که شکستست مهاره بنگر سوی حریفان که همه مست و خرابند تو خمش باش و چنان شو هله ای عربده‌باره مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۶۲۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #623 بنگر این کشتی خلقان غرق عشق اژدهایی گشت گویی حلق عشق اژدهایی ناپدید دلربا عقل همچون کوه را او کهربا عقل هر عطار کآگه شد از او طبله‌ها را ریخت اندر آب جو مولوی،‌ دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2890, Divan e Shams هین خمش کن که ز دم آتش دل شعله زند شعله دم می‌زند این دم تو چه می‌فرمایی مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۳۴۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1344, Divan e Shams دم او جان دهدت رو ز نفخت بپذیر کار او کن فیکون‌ست نه موقوف علل مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۱۳۰۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #1305 دم مزن تا بشنوی از دم‌زنان آنچه نآمد در زبان و در بیان دم مزن تا بشنوی زآن آفتاب آنچه نآمد درکتاب و در خطاب دم مزن تا دم زند بهر تو روح آشنا بگذار در کشتی نوح مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #32** تا نپوشد روی خود را از دمت دم فرو خوردن بباید هر دمت
Tags 962

Comments

Be the first to comment

Parviz Shahbazi
Ganje Hozour Program #962
برنامه شماره ۹۶۲ گنج حضور
Category:
برنامه های تصویری گنج حضور
برنامه های تصویری ۱۰۰۰ - ۹۰۱
Views: 4,087
Submitted by: , May 17 2023

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #950
برنامه شماره ۹۵۰ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #934
برنامه شماره ۹۳۴ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #954
برنامه شماره ۹۵۴ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #965
برنامه شماره ۹۶۵ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #999
برنامه شماره ۹۹۹ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #992
برنامه شماره ۹۹۲ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #913
برنامه شماره ۹۱۳ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #974
برنامه شماره ۹۷۴ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #906
برنامه شماره ۹۰۶ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #958
برنامه شماره ۹۵۸ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #922
برنامه شماره ۹۲۲ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #990
برنامه شماره ۹۹۰ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #942
برنامه شماره ۹۴۲ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #952
برنامه شماره ۹۵۲ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #924
برنامه شماره ۹۲۴ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #964
برنامه شماره ۹۶۴ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #955
برنامه شماره ۹۵۵ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #910
برنامه شماره ۹۱۰ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #925
برنامه شماره ۹۲۵ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #967
برنامه شماره ۹۶۷ گنج حضور

BOOKMARK VIDEO/AUDIO:

حمایت گنج حضور

بیننده عزیز برنامه گنج حضور:

با سلام و احوالپرسی، با تشکر و قدردانی ازشما که این برنامه را تماشا می کنید، از شما تقاضا داریم که عضو خانواده گنج حضور شوید و به هر اندازه که می توانید و می خواهید این برنامه و تلویزیون را ،هر ماهه، حمایت مالی کنید. لطفاً به این امر مهم توجه فرمایید که برای ادامه خدمات فرهنگی این تلویزیون حمایت مالی اشخاصی که از آن استفاده می کنند، ضروری است. این تلویزیون منبع دیگری برای درآمد ندارد. لطفاً تصمیم خود را در این مورد به ایمیل: support@parvizshahbazi.com اطلاع دهید.

در صورت لزوم با ‍پشتیبانی گنج حضور با شماره 001-438-686-7580 تماس بگیرید.

حمایت مالی به روشهای آسان زیر امکان پذیر است:

۱- از طریق کردیت کارت و Paypal

۲- از طریق دادن کردیت کارت خودتان به ما، تا هر ماهه به مقداری که شما می خواهید، بعنوان حق عضویت، چارج شود.

۳- از طریق فرستادن چک به آدرس زیر:

Parviz Shahbazi

P.O. Box 745 Woodland Hills, CA

91365 USA.

۴- از طریق فرستادن پول نقد به حساب بانکی گنج حضور، از تمام نقاط دنیا غیر از ایران، یا واریز (Deposit) کردن از نقاط مختلف آمریکا یا کانادا، به شرح زیر:

WELLS FARGO BANK

6001 Topanga Canyon Blvd
Woodland Hills, CA

91367 USA.

Beneficiary Name: TREASURE OF PRESENCE FOUNDATION, INC.

Account #: 9375957264 Routing: 121000248

Swift #WFBIUS6S