Parviz Shahbazi

Ganje Hozour Program #920

برنامه شماره ۹۲۰ گنج حضور

Currently 4.40/5
1
2
3
4
5

out of 142 votes

Comments (0)

Set Stream Quality

دانلود برنامه با کیفیت بالا دانلود برنامه با کیفیت پایین



Support Ganje Hozour (حمایت از گنج حضور)
Link to this video/audio
Description برنامه شماره ۹۲۰ گنج حضور اجرا: پرویز شهبازی ۱۴۰۱ تاریخ اجرا: ۷ ژوئن ۲۰۲۲ - ۱۸ خرداد .برای دستیابی به فایل پادکست برنامه ۹۲۰ بر روی این لینک کلیک کنید PDF متن نوشته شده برنامه با فرمت - نسخه ریز مناسب پرینت PDF تمام اشعار این برنامه با فرمت - نسخه درشت PDF تمام اشعار این برنامه با فرمت خوانش تمام ابیات این برنامه - فایل صوتی خوانش تمام ابیات این برنامه - فایل تصویری برای دستیابی به اطلاعات مربوط به جبران مالی‌ بر روی این لینک کلیک کنید. مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۵۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 253, Divan e Shams چند نهان داری آن خنده را؟ آن مهِ تابندهٔ فرخنده را بنده کند رویِ تو صد شاه را شاه کند خندهٔ تو بنده را خنده بیاموز گلِ سرخ را جلوه کن آن دولتِ پاینده را بسته بدان است درِ آسمان تا بکشد چون تو گشاینده را دیدهٔ قِطّارِ(۱) شترهایِ مست منتظرانند کشاننده را زلف برافشان و در آن حلقه کش حلقِ دو صد حلقه رباینده(۲) را روزِ وصالست و صنم حاضرست هیچ مپا(۳) مدّتِ آینده را عاشقِ زخمست(۴) دفِ سخت رو میلِ لبست آن نیِ نالنده را بر رخِ دف چند طپانچه(۵) بزن دم ده آن نایِ سِگالنده(۶) را ور به طمع ناله برآرد رَباب(۷) خوش بگشا آن کفِ بخشنده را عیب مکن گر غزل ابتر(۸) بماند نیست وفا خاطرِ(۹) پرّنده را (۱) قِطار: صف شتران (۲) حلقه رباینده: کسی که در نوعی مسابقه حلقه را با نیزه برباید. (۳) مپا: منتظر مباش (۴) زخم: زخمه، ضربه (۵) طپانچه: ضربه، سیلی (۶) سِگالنده: جوینده، اندیشه کننده (۷) رَباب: نوعی ساز موسیقی، ابر پر باران (۸) ابتر: ناقص (۹) خاطر: خطاب یا واردی که بر دل گذرد و نپاید. ------------ مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۵۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 253, Divan e Shams چند نهان داری آن خنده را؟ آن مهِ تابندهٔ فرخنده را مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۱۲۹۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #1298 چیز دیگر ماند، اما گفتنش با تو، روحُ‌الْقُدْس گوید بی‌مَنَش نی، تو گویی هم به گوشِ خویشتن نی من و، نی غیرِ من، ای هم تو من همچو آن وقتی که خواب اندر رَوی تو ز پیشِ خود، به پیشِ خود شوی مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۳۴۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 2346, Divan e Shams چو فرمود‌ست حق کَالصُّلْحُ خَیْرٌ رها کن ماجرا(۱۰) را ای یگانه قرآن کریم، سورهٔ نساء (۴)، آیهٔ ۱۲۸ Quran, Sooreh An-Nisaa(#4), Line #128 «…وَالصُّلْحُ خَيْرٌ…» «…كه آشتى بهتر است…» (۱۰) ماجرا: جنگ و کدورتِ خاطر ------------ مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۶۶۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 2666, Divan e Shams به تن اینجا، به باطن در چه کاری؟ شکاری می‌کنی، یا تو شکاری؟ حریفت حاضر است آنجا که هستی ولیکن گر بگوید، شرم داری مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۶۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 368, Divan e Shams از هر جهتی تو را بَلا داد تا بازکِشد به بی‌جَهاتَت(۱۱) (۱۱) بی‌جَهات: موجودی که برتر از جا و جهت است، عالَم الهی ------------ مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۵۵۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #550 چون ز زنده مُرده بیرون می‌کُنَد نفسِ زنده سوی مرگی می‌تَنَد مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۰۵۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 3056, Divan e Shams قضا که تیرِ حوادث به تو همی‌انداخت تو را کُند به عنایت از آن سپس سِپَری‏ مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۲۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 323, Divan e Shams جملهٔ بی‌قراریت از طلبِ قرارِ توست طالبِ بی‌ قرار شو تا که قرار آیدت جملهٔ ناگوارشت(۱۲) از طلبِ گوارش است ترکِ گوارش ار کنی، زهر گوار آیدت(۱۳) جملهٔ بی‌مرادیت از طلبِ مرادِ توست ور نه همه مرادها همچو نثار آیدت (۱۲) ناگوارش: سوء هضم، مجازاً تبه روزی، بدحالی (۱۳) گوار آمدن: گوارا شدن ------------ مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۳۲۱۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #3214 علتی بتّر ز پندار کمال نیست اندر جان تو ای ذُو دَلال(۱۴) از دل و از دیده‌ات بس خون رود تا ز تو این مُعجِبی بیرون رود علت ابلیس انا خیری بده‌ست وین مرض در نفس هر مخلوق هست قرآن کریم، سوره اعراف (۷)، آیه ۱۲ Quran, Sooreh Al-A’raaf(#7), Line #12 «…قَالَ أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَنِي مِنْ نَارٍ وَخَلَقْتَهُ مِنْ طِينٍ.» «… ابلیس گفت: من از آدم بهترم، مرا از آتش و او را از گل‌ آفریده‌ای.» (۱۴) ذُو دَلال: صاحب ناز و کرشمه ------------ مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۹۳۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 2935, Divan e Shams بستی تو هستِ ما را، بر نیستیِّ مطلق بستی مرادِ ما را بر شرطِ بی‌مرادی مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۱۸۷ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #3187 ترک کن این جبر را که بس تهی‌ست تا بدانی سِرِّ سِرِّ جبر چیست ترک کن این جبرِ جمعِ مَنبَلان(۱۵) تا خبر یابی از آن جبرِ چو جان ترکِ معشوقی کن و، کن عاشقی ای گمان برده که خوب و فایقی(۱۶) (۱۵) مَنبَل: تنبل، کاهل، بیکار (۱۶) فایق: چیره، مسلط، برتر ------------ مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۴۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 2842, Divan e Shams بتِ من ز در درآمد، به مبارکی و شادی به مرادِ دل رسیدم، به جهانِ بی‌مرادی حافظ، دیوان غزليّات، غزل شمارهٔ ۳۹۳ Poem(Qazal)# 393, Divan e Hafez مرادِ دل ز تماشای باغِ عالم چیست؟ به دستِ مردمِ چشم از رخِ تو گل چیدن مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۳۲۲۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #3220 هست پیرِ راه‌دانِ پر فِطَن(۱۷) جوی‌هایِ نفس و تن را جوی‌کَن جوی، خود را کی توانَد پاک کرد؟ نافع از علمِ خدا شُد علم مرد کی تراشد تیغ، دستهٔ خویش را رو، به جرّاحی سپار این ریش(۱۸) را (۱۷) فِطَن: جمع فِطنَه، به معنی زیرکی، هوشیاری، دانایی (۱۸) ریش: زخم، جراحت ------------ مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۶۳۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #635 در هر آن کاری که میل استَت بدان قدرت خود را همی بینی عِیان واندر آن کاری که میلت نیست و خواست اندر آن جبری شدی، کین از خداست مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۵۴۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #544 ناز کردن خوش‌تر آید از شِکَر لیک، کم خایَش، که دارد صد خطر ایمنْ‌آبادست آن راهِ نیاز تَرکِ نازش گیر و، با آن ره بساز مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۴۴۶۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #4462 عزم‌ها و قصدها در ماجَرا گاه گاهی راست می‌آید تو را تا به طَمْعِ(۱۹) آن دلت نیّت کند بارِ دیگر نیّتت را بشکند ور به کلّی بی‌مرادت داشتی دل شدی نومید، اَمَل(۲۰) کی کاشتی؟ (۱۹) طَمْع: زیاده‌خواهی، حرص، آز (۲۰) اَمَل: آرزو ------------ مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۴۴۶۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #4466 عاشقان از بی‌مرادی‌هایِ خویش با‌خبر گشتند از مولایِ خویش بی‌مرادی شد قَلاووزِ(۲۱) بهشت حُفَّتِ‌الْجَنَّة شنو ای خوشْ‌سرشت حدیث نبوی «حُفَّتِ‌الْجَنَّةُ بِالْمَكَارِهِ وَحُفَّتِ‌النَّارُ بِالشَّهَوَاتِ.» «بهشت در چیزهای ناخوشایند پوشیده شده و دوزخ در شهوات.» (۲۱) قَلاووز: پیش‌آهنگ، پیشروِ لشکر ------------ مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۴۴۶۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #4469 پس شدند اشکسته‌اش آن صادقان لیک کو خود آن شکستِ عاشقان؟ عاقلان، اشکسته‌اش از اضطرار عاشقان، اشکسته با صد اختیار عاقلانش، بندگانِ بندی‌اند عاشقانش، شِکّری و قندی‌اند اِئْتِیا کَرْهاً مهارِ عاقلان اِئْتِیا طَوْعاً بهارِ بیدلان از روی کراهت و بی میلی بیایید، افسار عاقلان است، اما از روی رضا و خرسندی بیایید، بهار عاشقان است. قرآن كريم، سورهٔ فصّلت (۴۱)، آيهٔ ۱۱ Quran, Sooreh Fussilat(#41), Line #11 «ثُمَّ اسْتَوَىٰ إِلَى السَّمَاءِ وَهِيَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَلِلْأَرْضِ ائْتِيَا طَوْعًا أَوْ كَرْهًا قَالَتَا أَتَيْنَا طَائِعِينَ.» «سپس به آسمان پرداخت و آن دودى بود. پس به آسمان و زمين گفت: خواه يا ناخواه بياييد. گفتند: فرمانبردار آمديم.» مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۱۰۶۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1068 هر که مانْد از کاهلی(۲۲) بی‌شُکر و صبر او همین داند که گیرد پایِ جَبر هر که جبر آورد، خود رنجور(۲۳) کرد تا همان رنجوری‌اش، در گور کرد (۲۲) کاهلی: تنبلی (۲۳) رنجور: بیمار ------------ مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ١٧٣۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #1734 کین طلب در تو گروگانِ خداست زآنکه هر طالب به مطلوبی سزاست مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۴۰۳۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #4038 عام می‌خوانند هر دَم نامِ پاک این عمل نَکْند، چو نَبْوَد عشقناک مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۱۴۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #3145 ذرّه‌یی گر جهدِ تو افزون بود در ترازویِ خدا موزون بود مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۱۹۶۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #1961 بی‌نهایت حضرت است این بارگاه صدر را بگذار، صدرِ توست راه مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۶۶۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #663 بعد از آن این دو به بی‌هوشی روند والِد و مولود آنجا یک شوند چونکه کردند آشتی شادی و درد مُطرِبان را تُرکِ ما بیدار کرد مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۱۴۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 2142, Divan e Shams چون بجهد خنده ز من، خنده نهان دارم از او روی تُرُش سازم از او، بانگ و فغان آرَم از او با تُرُشان لاغ(۲۴) کنی، خنده زنی، جنگ شود خنده نهان کردم من، اشک همی‌بارم از او (۲۴) لاغ: شوخی ------------ مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۹۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 96, Divan e Shams خواهی که ز معده و لبِ هر خام گریزی پرگوهر و روتلخ(۲۵) همی‌باش چو دریا (۲۵) روتلخ: اخمو ------------ مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۲۶۳۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #2636 از قَرین(۲۶) بی‌قول و گفت‌وگوی او خود بدزدد دل نهان از خویِ او (۲۶) قَرین: همنشین ------------ مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۸۳۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #838 جز عنایت که گشاید چشم را؟ جز محبّت که نشاند خشم را؟ مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۹۴۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 2948, Divan e Shams ای کرده رو چو سرکه، چه گردد ار بخندی؟ وَالله ز سرکه رویی(۲۷)، تو هیچ بَرنَبَندی(۲۸) ای لولیانِ(۲۹) لالا، با لا پَریده بالا وارسته زین هَیولا، فارغ ز چون و چندی (۲۷) سرکه‌رویی: ترش‌رویی، بی‌دماغی (۲۸) بَربستن: سود بردن، بهره‌مند شدن (۲۹) لولیان: جمعِ لولی به معنی سرمست، با نشاط ------------ مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۲۷۱۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #2719 هین بیآ ای جانِ جان و صد جهان خوش غنیمت‌دار نقدِ این زمان در مَدُزد آن رویِ مَه از شبروان سر مَکَش زین جُوی، ای آبِ روان تا لبِ جُو خندد از آبِ مَعین(۳۰) لب لبِ جُو سر برآرد یاسمین چون ببینی بر لبِ جُو سبزه مست پس بدان از دُور کآنجا آب هست گفت: سیماهُم وَجُوهٌ کردگار که بُوَد غَمّازِ(۳۱) باران، سبزه‌زار حق تعال فرمود که باطن اشخاص از ظاهر رخسارشان نمایان است، به همین جهت وجود چمنزار حاکی از اینست که بارانی نازل شده است. قرآن کریم، سورهٔ الرحمن (۵۵)، آیهٔ ۴۱ Quran, Sooreh Ar-Rahman(#55), Line #41 «يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ… .» «كافران را به نشان صورتشان مى‌شناسند… .» گر ببارد شب، نبیند هیچ‌کس که بود در خواب هر نَفْس و نَفَس تازگیِّ هر گلستانِ جمیل هست بر بارانِ پنهانی، دلیل (۳۰) آبِ مَعین: آب جاری و زلال (۳۱) غَمّاز: بسیار سخن‌چین، در اینجا به معنی آشکارکننده. ------------ مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۱۴۷۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1478 زورِ جانِ کوه‌ْکَن، شَقِّ حَجَر(۳۲) زورِ جانِ جان، در اِنْشَقَّ الْقَمَر(۳۳) (۳۲) شَقِّ حَجَر: شکافتن سنگ (۳۳) اِنشَقَّ الْقَمَر: شکافتن ماه ------------ مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۸۶۷ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2867 هر که او را مُقتدا(۳۴) سازد، بِرَست در مقامِ امن و، آزادی نشست (۳۴) مُقتدا: پیش‌نماز، رهبر، پیشوا ------------ مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۱۹۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #3196 تا کنی مر غیر را حَبْر(۳۵) و سَنی(۳۶) خویش را بدخُو و خالی می‌کنی (۳۵) حَبر: دانشمند، دانا (۳۶) سَنی: رفیع، بلند مرتبه ------------ مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۱۵۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #151 مردهٔ خود را رها کرده‌ست او مردهٔ بیگانه را جوید رَفو مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۴۷۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #479 دیده آ، بر دیگران، نوحه‌گری مدّتی بنشین و، بر خود می‌گِری مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۷۸۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2781 این حروفِ حال‌ هات از نسخِ(۳۷) اوست عزم و فسخت هم ز عزم و فَسخِ اوست جز نیاز و جز تضرّع(۳۸) راه نیست زین تقلّب هر قلم آگاه نیست این، قلم داند ولی بر قدرِ خَود قدرِ خود پیدا کند در نیک و بد (۳۷) نَسْخ: نسخه‌برداری از روی کتاب، نوشتن (۳۸) تضرّع: زاری ------------ مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۶۴۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #649 اختیار آن را نکو باشد که او مالکِ خود باشد اندر اِتَّقُوا(۳۹) چون نباشد حفظ و تقوی، زینهار(۴۰) دور کن آلت، بینداز اختیار (۳۹) اِتَّقُوا: تقوا پیشه کنید، پرهیز‌ کنید. (۴۰) زینهار: برحذر باش؛ کلمهٔ تنبیه ------------ مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۰۸۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2081 حافظان را گر نبینی ای عَیار(۴۱) اختیارت را ببین بی‌اختیار (۴۱) عَیار: مخفّفِ عَیّار به معنی جوانمرد ------------ مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۳۷۴۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #3749 در تضرّع جوی و در اِفنای خویش کز تفکر جز صُوَر ناید به پیش مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۳۹۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #393 خفته از احوالِ دنیا روز و شب چون قلم در پنجه تقلیبِ(۴۲) رب (۴۲) تقلیب: برگردانیدن، واژگونه کردن ------------ مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۳۸۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #3386 پس چه چاره جز پناهِ چاره‌گر؟ ناامیدی مِسّ و، اِکسیرش(۴۳) نظر (۴۳) اِکسیر: کیمیا ------------ مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۱۹۵۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #1950 ور نمی‌تانی به کعبه‌ی لطف پَر عرضه کن بیچارگی بر چاره‌گر زاری و گریه، قوی سرمایه‌ای است رحمتِ کُلّی، قوی‌تر دایه‌ای است دایه و مادر، بهانه‌جو بُوَد تا که کی آن طفلِ او گریان شود طفلِ حاجاتِ شما را آفرید تا بنالید و شود شیرش پدید گفت: اُدْعُوا(۴۴) الله، بی زاری مباش تا بجوشد شیرهای مِهرهاش قرآن کریم، سوره اسراء (۱۷)، آیه ۱۱۰ Quran, Sooreh Al-Israa(#17), Line #110 «قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَٰنَ ۖ أَيًّا مَا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ۚ وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَيْنَ ذَٰلِكَ سَبِيلاً.» «بگو: خدا را بخوانید یا رحمان را بخوانید، هر کدام را بخوانید [ذات یکتای او را خوانده اید] نیکوترینِ نام‌ها [که این دو نام هم از آنهاست] فقط ویژه اوست. و نماز خود را با صدای بلند و نیز با صدای آهسته مخوان و میان این دو [صدا] راهی میانه بجوی.» هُوی هُویِ باد و شیرافشانِ ابر در غمِ مااَند، یک ساعت تو صبر فِی السَّماءِ رِزْقُکُم نشنیده‌ای؟ اندرین پستی چه بر چَفْسیده‌ای؟ «مگر نشنیده‌ای که حق تعالی می‌فرماید: روزیِ شما در آسمان است؟ پس چرا به این دنیای پست چسبیده‌ای؟» قرآن کریم، سوره ذاريات (۵۱)، آیه ٢٢ Quran, Sooreh Adh-Dhaariyat(#51), Line #22 «وَفِي السَّمَاءِ رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ.» «و رزق شما و هر چه به شما وعده شده در آسمان است.» ترس و نومیدیت دان آوازِ غول می‌کشد گوشِ تو تا قَعرِ سُفول(۴۵) هر ندایی که تو را بالا کشید آن ندا می‌دان که از بالا رسید هر ندایی که تو را حرص آوَرَد بانگ گرگی دان که او مَردُم دَرَد (۴۴) اُدْعُوا: بخوانید (۴۵) سُفول: پستی ------------ مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۹۰۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 1905, Divan e Shams نَفَخْتُ فیهِ مِنْ رُوحی(۴۶) رسیده‌ست غم بیش و غم کم را رها کن قرآن كريم، سورهٔ حجر (۱۵)، آيهٔ ٢٩ Quran, Sooreh Al-Hijr(#15), Line #29 «فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ.» «چون آفرينشش را به پايان بردم و از روح خود در آن دميدم، در برابر او به سجده بيفتيد.» (۴۶) نَفَخْتُ فیهِ مِنْ رُوحی: از روح خود در او دميدم. اشاره به آفرينش آدم است. ------------ مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۷۶۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2761 ای بسا دولت که آید گاه گاه پیشِ بی‌دولت، بگردد او ز راه ای بسا معشوق کآید ناشناخت پیش بدبختی، نداند عشق باخت این غلط‌‌دِه(۴۷)، دیده را، حِرمانِ(۴۸) ماست وین مُقَلِّب(۴۹)، قلب را، سوءُالقضاست(۵۰) چون بُتِ سنگین، شما را قبله شد لعنت و کوری شما را ظُلّه(۵۱) شد چون بشاید سنگتان انبازِ حق چون نشاید عقل و جان همراز حق؟ پشّهٔ مُرده، هُما را شد شریک چون نشاید زنده همرازِ مَلیک(۵۲)؟ (۴۷) غلط‌ دِه: غلط انداز، هرچیز که آدمی را دچار اشتباه کند. (۴۸) حِرمان: بدبختی، محرومی (۴۹) مُقَلِّب: دگرگون کننده، واژگون کننده (۵۰) سوءُالقضا: قضای بد، بدفرجامی (۵۱) ظُلّه: سایبان، سایهٔ هرچیزِ سایه‌دار (۵۲) مَلیک: صاحب ملک، پادشاه. از اسماء الهی است؛ در اینجا مراد خداوند و زندگی است. ------------ مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۳۷۸۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #3781 آفتی نَبْوَد بَتَر از ناشناخت تو بَرِ یار و، ندانی عشق باخت مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۸۷۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2878 باز چون پروانهٔ نسیان رسید جانتان را جانبِ آتش کشید کم کن ای پروانه، نسیان(۵۳) و شکی در پرِ سوزیده بنگر تو یکی چون رهیدی، شُکرِ آن باشد که هیچ سویِ آن دانه نداری پیچ پیچ(۵۴) تا تو را چون شکر گویی، بخشد او روزیی بی‌دام و، بی‌خوفِ عدو شکرِ آن نعمت که‌تان آزاد کرد نعمتِ حق را بباید یاد کرد (۵۳) نسیان: فراموشی (۵۴) پیچ پیچ: خَم در خَم و سخت پیچیده ------------ مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۳۴۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #345 توبه می‌آرند هم پروانه‌وار باز نسیان می‌کَشَدْشان سویِ کار مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۳۴۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #348 بار دیگر بر گُمان طمعِ سود خویش زد بر آتشِ آن شمع، زود بار دیگر سوخت هم واپس بجَست باز کردش حرص دل ناسیّ و مست مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۸۸۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2883 چند اندر رنج‌ها و در بلا گفتی: از دامم رها دِه ای خدا؟ تا چنین خدمت کنم، احسان کنم خاک اندر دیدهٔ شیطان زنم مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۱۰۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 3101, Divan e Shams چگونه خنده بپوشم؟ انارِ خندانم نبات و قند نتاند نمود سُمّاقی(۵۵) (۵۵) سُمّاقی: منسوب به سُمّاق، معرّب سُماک، گیاهی که میوهٔ آن مزهٔ ترش دارد، تُرُشی ------------ مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۱۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #213 زین کمین، بی صبر و حَزمی کَس نَجَست حَزم را خود، صبر آمد پا و دست حَزم کن از خورد، کین زَهرین گیاست حَزم کردن زور و نورِ انبیاست کاه باشد کو به هر بادی جَهَد کوه کی مر باد را وزنی نَهد؟ هر طرف غولی همی ‌خوانَد تو را کِای برادر راه خواهی؟ هین بیا ره نمایم، همرهت باشم رفیق من قلاووزم(۵۶) در این راهِ دقیق نی قلاوزست و، نی رَه دانَد او یوسفا کم رو سویِ آن گرگ‌ْ خو حَزم، آن باشد که نفریبد تو را چرب و نوش و دام‌هایِ این سرا که نه چربِش دارد و نی نوش، او سِحر خوانَد، می‌دَمد در گوش، او (۵۶) قلاووز: راهنما، پیشرو ------------ مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۱۸۶۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #1865 آمد از حضرت ندا کِای مردِکار(۵۷) ای به هر رنجی به ما امّیدوار حُسنِ ظَنّ است و، امیدی خوش تو را که تو را گوید به هر دَم برتر آ هر زمان که قصدِ خواندن باشدت یا ز مُصحف‌ها قِرائت بایدت من در آن دَم وادَهَم چشمِ تو را تا فرو خوانی، مُعَظَّم جوهرا (۵۷) مردِکار: آن که کارها را به نحو احسن انجام دهد، ماهر، استاد، حاذق، لایق، مرد کار الهی. ------------ مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۲۳۱۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #2313 چشم‌ بندِ خلق، جز اسباب نیست هر که لرزد بر سبب، ز اصحاب نیست مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۱۷۶۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #1768 لا شَک(۵۸)، این تَرکِ هوا تلخی‌دِه است لیک از تلخیِّ بُعدِ حق بِه است گر جِهاد و صَوم(۵۹) سخت است و خشن لیک این بهتر ز بُعدِ مُمتَحِن(۶۰) رنج کی مانَد دَمی که ذُوالـْمِنَن(۶۱) گویدت: چونی؟ تو ای رنجورِ من ور نگوید، کِت نه آن فهم و فن است لیک آن ذوقِ تو پرسش کردن است آن مَلیحان(۶۲) که طبیبانِ دل‌اند سوی رنجوران به پرسش مایل‌اند (۵۸) لا شَک: بدون شک، بی‌‌تردید (۵۹) صَوم: روزه، روزه گرفتن (۶۰) مُمتَحِن: امتحان‌ کننده (۶۱) ذُوالـْمِنَن: صاحبِ منت‌ها، صاحبِ عطاها، از صفاتِ خداوند (۶۲) مَلیح: نمکین، زیبا ------------ مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۱۸۷۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #1875 لا نُسَلِّم(۶۳) و اعتراض، از ما برفت چون عوض می‌آید از مفقود، زَفْت(۶۴) چونکه بی‌آتش مرا گرمی رسد راضیَم گر آتشش ما را کُشد بی‌چراغی چون دهد او روشنی گر چراغت شد، چه افغان می‌کنی؟ (۶۳) لا نُسَلِّم: تسليم نمی‌شويم (۶۴) زَفْت: ستبر، عظیم ------------ مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ٣٠٧٣ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #3073 قفلِ زَفتَست و، گشاینده خدا دست در تسلیم زن و اندر رضا مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۳۰۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2301 ای دَقوقی با دو چشمِ همچو جو هین مَبُر اومید، ایشان را بجو هین بجو، که رکنِ دولت، جُستن است هر گشادی، در دل اندر بستن است از همهٔ کارِ جهان، پرداخته کو و کو می‌گو به جان، چون فاخته نیک بنگر اندرین ای مُحْتَجِب که دعا را، بست حق در اَسْتَجِبْ هر که را دل پاک شد از اِعتلال(۶۵) آن دعا‌اش می‌رود تا ذوالجلال قرآن کریم، سورهٔ غافر (۴۰)، آیهٔ ۶۰ Quran, Sooreh Al-Ghaafir(#40), Line #60 «وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ» «پروردگارتان گفت: بخوانيد مرا تا شما را پاسخ گويم. آنهايى كه از پرستش من سركشى مى‌كنند زودا كه در عين خوارى به جهنم درآيند.» (۶۵) اِعتلال: بیماری، علّت، عارضه ------------ مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۵۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 253, Divan e Shams دیدهٔ قِطّارِ شترهایِ مست منتظرانند کشاننده را مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۷۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 72, Divan e Shams خُنُک(۶۶) آن اشتری کاو را مهارِ عشقِ حق باشد همیشه مست می‌دارد میانِ اشتران ما را (۶۶) خُنُک: خوش، خوشا ------------ مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۵۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 253, Divan e Shams زلف برافشان و در آن حلقه کش حلقِ دو صد حلقه رباینده را حافظ، دیوان غزلیات، غزل شمارهٔ ۹۵ تو گر خواهی که جاویدان جهان یکسر بیارایی صبا را گو که بردارد زمانی بُرقَع(۶۷) از رویت و گر رسم فنا خواهی که از عالم براندازی برافشان تا فروریزد هزاران جان ز هر مویت (۶۷) بُرقَع: روبنده، روپوش ------------ مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۱۹۵۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1951 گفت پیغمبر: که نَفْحَت‌هایِ(۶۸) حَق اندرین ایّام می‌آرد سَبَق(۶۹) گوش و هُش دارید این اوقات را در رُبایید این چنین نَفحات را نَفْحِه آمد مر شما را دید و رفت هر که را می‌خواست جان بخشید و رفت نَفحِهٔ دیگر رسید، آگاه باش تا ازین هم وانمانی، خواجه‌تاش(۷۰) (۶۸) نَفحَت: بوی خوش، مراد عنایات و رحمت‌ها و دَمِ مبارکِ خداوندی است. (۶۹) سَبَق: پیشی گرفتن، پیش افتادن (۷۰) خواجه‌تاش: هریک از غلام یا نوکرانی که یک خواجه یا رئیس دارند. ------------ مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۴۶۸۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #4686 گوشِ بی‌گوشی درین دَم بَرگُشا بهرِ رازِ یَفْعَلُ الله ما یَشا مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۸۷۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 872, Divan e Shams هِل تا کُشد تو را، نه که آبِ حیات اوست؟ تلخی مکن که دوست، عسل وار می کشد مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۵۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 253, Divan e Shams روزِ وصالست و صنم حاضرست هیچ مپا مدّتِ آینده را مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۵۶۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #566 عکس، چندان باید از یارانِ خَوش که شوی از بحرِ بی‌عکس، آب‌ْکَش عکس، کَاوّل زد، تو آن تقلید دان چون پیاپی شد، شود تحقیق آن تا نشد تحقیق، از یاران مَبُر از صدف مَگْسَل، نگشت آن قطره، دُرّ مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۷۸۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #3782 آن سلیمان، پیشِ جمله حاضرست لیک غیرت چشم‌بند و، ساحرست تا ز جهل و، خوابناکیّ و، فضول او به پیشِ ما و، ما از وی مَلول(۷۱) تشنه را دردِ سر آرد بانگِ رعد چون نداند کو کشاند ابرِ سَعد(۷۲) چشمِ او مانده ست در جویِ روان بی ‌خبر از ذوقِ آبِ آسمان مَرکبِ همّت سوی اسباب راند از مُسَبِّب لاجَرَم محروم ماند آنکه بیند او مُسَبِّب را عَیان کی نهد دل بر سبب های جهان؟ (۷۱) مَلول: افسرده، اندوهگین (۷۲) سَعد: خجسته، مبارک، مقابل نحس ------------ مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۵۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 253, Divan e Shams عاشقِ زخمست دفِ سخت رو میلِ لبست آن نیِ نالنده را مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۵۶۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 560, Divan e Shams لذّتِ بی‌کرانه‌ای است، عشق شده‌ست نامِ او قاعده خود شکایت است، ور نه جفا چرا بُوَد؟ مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۵۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 253, Divan e Shams بر رخِ دف چند طپانچه بزن دم ده آن نایِ سِگالنده را مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۱۵۷۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1570 عاشقم بر قهر و بر لطفش به جِد بوالعَجَب، من عاشقِ این هر دو ضد مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۵۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 253, Divan e Shams ور به طمع ناله برآرد رباب خوش بگشا آن کفِ بخشنده را مولوى، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۸۲۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #822 جمله عالَم زین غلط کردند راه کز عدم ترسند و، آن آمد پناه مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۱۴۴۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #1445 بازگرد اکنون تو در شرحِ عدم که چو پازهرست و، پنداریش سَم مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۲۹۸۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #2980 برد هم‌جنسیِّ پَرْیانَش چنان که رُباید روح را زخمِ سِنان(۷۳) چون بهشتی جنسِ جنّت آمده‌ست هم ز جنسیّت شود یزدانْ‌پرست نه نَبی فرمود: جود و مَحْمَده(۷۴) شاخِ جَنّت دان، به دنیا آمده؟ (۷۳) سِنان: سر نیزه، نیزه (۷۴) مَحْمَده: ستایش، خصلت نیک ------------ مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۱۲۷۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #1273 این سَخا، شاخی است از سروِ بهشت وای او کز کف چنین شاخی بِهِشت(۷۵) حدیث «بخشندگی، درختی از درختان بهشت است که شاخساران آن در دنیا فروهشته است. هر کس شاخه ای از آن گیرد، آن شاخه او را به بهشت راه بَرَد. و تنگ‌چشمی، درختی از درختان دوزخ است که شاخساران آن در دنیا فروهشته. هر کس شاخه ای از آن گیرد، آن شاخه، او را به دوزخ راه بَرَد.» (۷۵) هِشتَن: رها کردن، فروگذاشتن ------------ مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۱۹۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #3196 تا کُنی مَر غیر را حَبْر(۷۶) و سَنی(۷۷) خویش را بَدخو و خالی می‌کُنی مُتَّصِل چون شُد دِلَت با آن عَدَن(۷۸) هین بِگو مَهْراس(۷۹) از خالی شُدن امر قُل زین آمدش کای راستین کم نخواهد شد بگو دریاست این اَنْصِتوا یعنی که آبَت را به لاغ(۸۰) هین تَلَف کَم کُن، که لبْ‌خُشک است باغ (۷۶) حَبر: دانا، دانشمند (۷۷) سَنی: رفیع، بلند مرتبه (۷۸) عَدَن: عالم قدس و جهان حقیقت (۷۹) مَهراس: نترس (۸۰) لاغ: هزل، شوخی، در اینجا به معنی بیهوده است. ------------------------ مجموع لغات: (۱) قِطار: صف شتران (۲) حلقه رباینده: کسی که در نوعی مسابقه حلقه را با نیزه برباید. (۳) مپا: منتظر مباش (۴) زخم: زخمه، ضربه (۵) طپانچه: ضربه، سیلی (۶) سِگالنده: جوینده، اندیشه کننده (۷) رَباب: نوعی ساز موسیقی، ابر پر باران (۸) ابتر: ناقص (۹) خاطر: خطاب یا واردی که بر دل گذرد و نپاید. (۱۰) ماجرا: جنگ و کدورتِ خاطر (۱۱) بی‌جَهات: موجودی که برتر از جا و جهت است، عالَم الهی (۱۲) ناگوارش: سوء هضم، مجازاً تبه روزی، بدحالی (۱۳) گوار آمدن: گوارا شدن (۱۴) ذُو دَلال: صاحب ناز و کرشمه (۱۵) مَنبَل: تنبل، کاهل، بیکار (۱۶) فایق: چیره، مسلط، برتر (۱۷) فِطَن: جمع فِطنَه، به معنی زیرکی، هوشیاری، دانایی (۱۸) ریش: زخم، جراحت (۱۹) طَمْع: زیاده‌خواهی، حرص، آز (۲۰) اَمَل: آرزو (۲۱) قَلاووز: پیش‌آهنگ، پیشروِ لشکر (۲۲) کاهلی: تنبلی (۲۳) رنجور: بیمار (۲۴) لاغ: شوخی (۲۵) روتلخ: اخمو (۲۶) قَرین: همنشین (۲۷) سرکه‌رویی: ترش‌رویی، بی‌دماغی (۲۸) بَربستن: سود بردن، بهره‌مند شدن (۲۹) لولیان: جمعِ لولی به معنی سرمست، با نشاط (۳۰) آبِ مَعین: آب جاری و زلال (۳۱) غَمّاز: بسیار سخن‌چین، در اینجا به معنی آشکارکننده. (۳۲) شَقِّ حَجَر: شکافتن سنگ (۳۳) اِنشَقَّ الْقَمَر: شکافتن ماه (۳۴) مُقتدا: پیش‌نماز، رهبر، پیشوا (۳۵) حَبر: دانشمند، دانا (۳۶) سَنی: رفیع، بلند مرتبه (۳۷) نَسْخ: نسخه‌برداری از روی کتاب، نوشتن (۳۸) تضرّع: زاری (۳۹) اِتَّقُوا: تقوا پیشه کنید، پرهیز‌ کنید. (۴۰) زینهار: برحذر باش؛ کلمهٔ تنبیه (۴۱) عَیار: مخفّفِ عَیّار به معنی جوانمرد (۴۲) تقلیب: برگردانیدن، واژگونه کردن (۴۳) اِکسیر: کیمیا (۴۴) اُدْعُوا: بخوانید (۴۵) سُفول: پستی (۴۶) نَفَخْتُ فیهِ مِنْ رُوحی: از روح خود در او دميدم. اشاره به آفرينش آدم است. (۴۷) غلط‌ دِه: غلط انداز، هرچیز که آدمی را دچار اشتباه کند. (۴۸) حِرمان: بدبختی، محرومی (۴۹) مُقَلِّب: دگرگون کننده، واژگون کننده (۵۰) سوءُالقضا: قضای بد، بدفرجامی (۵۱) ظُلّه: سایبان، سایهٔ هرچیزِ سایه‌دار (۵۲) مَلیک: صاحب ملک، پادشاه. از اسماء الهی است؛ در اینجا مراد خداوند و زندگی است. (۵۳) نسیان: فراموشی (۵۴) پیچ پیچ: خَم در خَم و سخت پیچیده (۵۵) سُمّاقی: منسوب به سُمّاق، معرّب سُماک، گیاهی که میوهٔ آن مزهٔ ترش دارد، تُرُشی (۵۶) قلاووز: راهنما، پیشرو (۵۷) مردِکار: آن که کارها را به نحو احسن انجام دهد، ماهر، استاد، حاذق، لایق، مرد کار الهی. (۵۸) لا شَک: بدون شک، بی‌‌تردید (۵۹) صَوم: روزه، روزه گرفتن (۶۰) مُمتَحِن: امتحان‌ کننده (۶۱) ذُوالـْمِنَن: صاحبِ منت‌ها، صاحبِ عطاها، از صفاتِ خداوند (۶۲) مَلیح: نمکین، زیبا (۶۳) لا نُسَلِّم: تسليم نمی‌شويم (۶۴) زَفْت: ستبر، عظیم (۶۵) اِعتلال: بیماری، علّت، عارضه (۶۶) خُنُک: خوش، خوشا (۶۷) بُرقَع: روبنده، روپوش (۶۸) نَفحَت: بوی خوش، مراد عنایات و رحمت‌ها و دَمِ مبارکِ خداوندی است. (۶۹) سَبَق: پیشی گرفتن، پیش افتادن (۷۰) خواجه‌تاش: هریک از غلام یا نوکرانی که یک خواجه یا رئیس دارند. (۷۱) مَلول: افسرده، اندوهگین (۷۲) سَعد: خجسته، مبارک، مقابل نحس (۷۳) سِنان: سر نیزه، نیزه (۷۴) مَحْمَده: ستایش، خصلت نیک (۷۵) هِشتَن: رها کردن، فروگذاشتن (۷۶) حَبر: دانا، دانشمند (۷۷) سَنی: رفیع، بلند مرتبه (۷۸) عَدَن: عالم قدس و جهان حقیقت (۷۹) مَهراس: نترس (۸۰) لاغ: هزل، شوخی، در اینجا به معنی بیهوده است. ---------------------------- ********************** تمام اشعار برنامه بر اساس فرمت سایت گنج نما برای جستجوی آسان مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۵۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 253, Divan e Shams چند نهان داری آن خنده را آن مه تابنده فرخنده را بنده کند روی تو صد شاه را شاه کند خنده تو بنده را خنده بیاموز گل سرخ را جلوه کن آن دولت پاینده را بسته بدان است در آسمان تا بکشد چون تو گشاینده را دیده قطار شترهای مست منتظرانند کشاننده را زلف برافشان و در آن حلقه کش حلق دو صد حلقه رباینده را روز وصالست و صنم حاضرست هیچ مپا مدت آینده را عاشق زخمست دف سخت رو میل لبست آن نی نالنده را بر رخ دف چند طپانچه بزن دم ده آن نای سگالنده را ور به طمع ناله برآرد رباب خوش بگشا آن کف بخشنده را عیب مکن گر غزل ابتر بماند نیست وفا خاطر پرنده را مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۵۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 253, Divan e Shams چند نهان داری آن خنده را آن مه تابنده فرخنده را مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۱۲۹۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #1298 چیز دیگر ماند اما گفتنش با تو روح‌القدس گوید بی‌منش نی تو گویی هم به گوش خویشتن نی من و نی غیر من ای هم تو من همچو آن وقتی که خواب اندر روی تو ز پیش خود به پیش خود شوی مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۳۴۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 2346, Divan e Shams چو فرمود‌ست حق کالصلح خیر رها کن ماجرا را ای یگانه قرآن کریم، سورهٔ نساء (۴)، آیهٔ ۱۲۸ Quran, Sooreh An-Nisaa(#4), Line #128 «…وَالصُّلْحُ خَيْرٌ…» «…كه آشتى بهتر است…» مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۶۶۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 2666, Divan e Shams به تن اینجا به باطن در چه کاری شکاری می‌کنی یا تو شکاری حریفت حاضر است آنجا که هستی ولیکن گر بگوید شرم داری مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۶۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 368, Divan e Shams از هر جهتی تو را بلا داد تا بازکشد به بی‌جهاتت مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۵۵۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #550 چون ز زنده مرده بیرون می‌کند نفس زنده سوی مرگی می‌تند مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۰۵۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 3056, Divan e Shams قضا که تیر حوادث به تو همی‌انداخت تو را کند به عنایت از آن سپس سپری‏ مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۲۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 323, Divan e Shams جمله بی‌قراریت از طلب قرار توست طالب بی‌ قرار شو تا که قرار آیدت جمله ناگوارشت از طلب گوارش است ترک گوارش ار کنی زهر گوار آیدت جمله بی‌مرادیت از طلب مراد توست ور نه همه مرادها همچو نثار آیدت مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۳۲۱۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #3214 علتی بتر ز پندار کمال نیست اندر جان تو ای ذو دلال از دل و از دیده‌ات بس خون رود تا ز تو این معجبی بیرون رود علت ابلیس انا خیری بده‌ست وین مرض در نفس هر مخلوق هست قرآن کریم، سوره اعراف (۷)، آیه ۱۲ Quran, Sooreh Al-A’raaf(#7), Line #12 «…قَالَ أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَنِي مِنْ نَارٍ وَخَلَقْتَهُ مِنْ طِينٍ.» «… ابلیس گفت: من از آدم بهترم، مرا از آتش و او را از گل‌ آفریده‌ای.» مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۹۳۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 2935, Divan e Shams بستی تو هست ما را بر نیستی مطلق بستی مراد ما را بر شرط بی‌مرادی مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۱۸۷ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #3187 ترک کن این جبر را که بس تهی‌ست تا بدانی سر سر جبر چیست ترک کن این جبر جمع منبلان تا خبر یابی از آن جبر چو جان ترک معشوقی کن و کن عاشقی ای گمان برده که خوب و فایقی مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۴۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 2842, Divan e Shams بت من ز در درآمد به مبارکی و شادی به مراد دل رسیدم به جهان بی‌مرادی حافظ، دیوان غزلیّات، غزل شمارهٔ ۳۹۳ Poem(Qazal)# 393, Divan e Hafez مراد دل ز تماشای باغ عالم چیست به دست مردم چشم از رخ تو گل چیدن مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۳۲۲۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #3220 هست پیر راه‌دان پر فطن جوی‌های نفس و تن را جوی‌کن جوی خود را کی تواند پاک کرد نافع از علم خدا شد علم مرد کی تراشد تیغ دسته خویش را رو به جراحی سپار این ریش را مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۶۳۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #635 در هر آن کاری که میل استت بدان قدرت خود را همی بینی عیان واندر آن کاری که میلت نیست و خواست اندر آن جبری شدی کین از خداست مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۵۴۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #544 ناز کردن خوش‌تر آید از شکر لیک کم خایش که دارد صد خطر ایمن‌آبادست آن راه نیاز ترک نازش گیر و با آن ره بساز مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۴۴۶۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #4462 عزم‌ها و قصدها در ماجرا گاه گاهی راست می‌آید تو را تا به طمع آن دلت نیت کند بار دیگر نیتت را بشکند ور به کلی بی‌مرادت داشتی دل شدی نومید امل کی کاشتی مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۴۴۶۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #4466 عاشقان از بی‌مرادی‌های خویش با‌خبر گشتند از مولای خویش بی‌مرادی شد قلاووز بهشت حفت‌الجنه شنو ای خوش‌سرشت مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۴۴۶۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #4469 پس شدند اشکسته‌اش آن صادقان لیک کو خود آن شکست عاشقان عاقلان اشکسته‌اش از اضطرار عاشقان اشکسته با صد اختیار عاقلانش بندگان بندی‌اند عاشقانش شکری و قندی‌اند ائتیا کرها مهار عاقلان ائتیا طوعا بهار بیدلان از روی کراهت و بی میلی بیایید افسار عاقلان است اما از روی رضا و خرسندی بیایید بهار عاشقان است قرآن كريم، سورهٔ فصّلت (۴۱)، آيهٔ ۱۱ Quran, Sooreh Fussilat(#41), Line #11 «ثُمَّ اسْتَوَىٰ إِلَى السَّمَاءِ وَهِيَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَلِلْأَرْضِ ائْتِيَا طَوْعًا أَوْ كَرْهًا قَالَتَا أَتَيْنَا طَائِعِينَ.» «سپس به آسمان پرداخت و آن دودى بود. پس به آسمان و زمين گفت: خواه يا ناخواه بياييد. گفتند: فرمانبردار آمديم.» مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۱۰۶۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1068 هر که ماند از کاهلی بی‌شکر و صبر او همین داند که گیرد پای جبر هر که جبر آورد خود رنجور کرد تا همان رنجوری‌اش در گور کرد مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ١٧٣۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #1734 کین طلب در تو گروگان خداست زآنکه هر طالب به مطلوبی سزاست مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۴۰۳۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #4038 عام می‌خوانند هر دم نام پاک این عمل نکند چو نبود عشقناک مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۱۴۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #3145 ذره‌یی گر جهد تو افزون بود در ترازوی خدا موزون بود مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۱۹۶۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #1961 بی‌نهایت حضرت است این بارگاه صدر را بگذار صدر توست راه مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۶۶۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #663 بعد از آن این دو به بی‌هوشی روند والد و مولود آنجا یک شوند چونکه کردند آشتی شادی و درد مطربان را ترک ما بیدار کرد مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۱۴۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 2142, Divan e Shams چون بجهد خنده ز من خنده نهان دارم از او روی ترش سازم از او بانگ و فغان آرم از او با ترشان لاغ کنی خنده زنی جنگ شود خنده نهان کردم من اشک همی‌بارم از او مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۹۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 96, Divan e Shams خواهی که ز معده و لب هر خام گریزی پرگوهر و روتلخ همی‌باش چو دریا مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۲۶۳۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #2636 از قرین بی‌قول و گفت‌وگوی او خود بدزدد دل نهان از خوی او مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۸۳۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #838 جز عنایت که گشاید چشم را جز محبت که نشاند خشم را مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۹۴۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 2948, Divan e Shams ای کرده رو چو سرکه چه گردد ار بخندی والله ز سرکه رویی تو هیچ برنبندی ای لولیان لالا با لا پریده بالا وارسته زین هیولا فارغ ز چون و چندی مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۲۷۱۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #2719 هین بیا ای جان جان و صد جهان خوش غنیمت‌دار نقد این زمان در مدزد آن روی مه از شبروان سر مکش زین جوی ای آب روان تا لب جو خندد از آب معین لب لب جو سر برآرد یاسمین چون ببینی بر لب جو سبزه مست پس بدان از دور کانجا آب هست گفت سیماهم وجوه کردگار که بود غماز باران سبزه‌زار حق تعال فرمود که باطن اشخاص از ظاهر رخسارشان نمایان است به همین جهت وجود چمنزار حاکی از اینست که بارانی نازل شده است قرآن کریم، سورهٔ الرحمن (۵۵)، آیهٔ ۴۱ Quran, Sooreh Ar-Rahman(#55), Line #41 «يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ… .» «كافران را به نشان صورتشان مى‌شناسند… .» گر ببارد شب نبیند هیچ‌کس که بود در خواب هر نفس و نفس تازگی هر گلستان جمیل هست بر باران پنهانی دلیل مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۱۴۷۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1478 زور جان کوه‌کن شق حجر زور جان جان در انشق القمر مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۸۶۷ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2867 هر که او را مقتدا سازد برست در مقام امن و آزادی نشست مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۱۹۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #3196 تا کنی مر غیر را حبر و سنی خویش را بدخو و خالی می‌کنی مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۱۵۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #151 مرده خود را رها کرده‌ست او مرده بیگانه را جوید رفو مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۴۷۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #479 دیده آ بر دیگران نوحه‌گری مدتی بنشین و بر خود می‌گری مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۷۸۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2781 این حروف حال‌ هات از نسخ اوست عزم و فسخت هم ز عزم و فسخ اوست جز نیاز و جز تضرع راه نیست زین تقلب هر قلم آگاه نیست این قلم داند ولی بر قدر خود قدر خود پیدا کند در نیک و بد مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۶۴۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #649 اختیار آن را نکو باشد که او مالک خود باشد اندر اتقوا چون نباشد حفظ و تقوی زینهار دور کن آلت بینداز اختیار مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۰۸۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2081 حافظان را گر نبینی ای عیار اختیارت را ببین بی‌اختیار مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۳۷۴۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #3749 در تضرع جوی و در افنای خویش کز تفکر جز صور ناید به پیش مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۳۹۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #393 خفته از احوال دنیا روز و شب چون قلم در پنجه تقلیب رب مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۳۸۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #3386 پس چه چاره جز پناه چاره‌گر ناامیدی مس و اکسیرش نظر مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۱۹۵۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #1950 ور نمی‌تانی به کعبه‌ی لطف پر عرضه کن بیچارگی بر چاره‌گر زاری و گریه قوی سرمایه‌ای است رحمت کلی قوی‌تر دایه‌ای است دایه و مادر بهانه‌جو بود تا که کی آن طفل او گریان شود طفل حاجات شما را آفرید تا بنالید و شود شیرش پدید گفت ادعوا الله بی زاری مباش تا بجوشد شیرهای مهرهاش قرآن کریم، سوره اسراء (۱۷)، آیه ۱۱۰ Quran, Sooreh Al-Israa(#17), Line #110 «قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَٰنَ ۖ أَيًّا مَا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ۚ وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَيْنَ ذَٰلِكَ سَبِيلاً.» «بگو: خدا را بخوانید یا رحمان را بخوانید، هر کدام را بخوانید [ذات یکتای او را خوانده اید] نیکوترینِ نام‌ها [که این دو نام هم از آنهاست] فقط ویژه اوست. و نماز خود را با صدای بلند و نیز با صدای آهسته مخوان و میان این دو [صدا] راهی میانه بجوی.» هوی هوی باد و شیرافشان ابر در غم مااند یک ساعت تو صبر فی السما رزقکم نشنیده‌ای اندرین پستی چه بر چفسیده‌ای مگر نشنیده‌ای که حق تعالی می‌فرماید روزی شما در آسمان است پس چرا به این دنیای پست چسبیده‌ای قرآن کریم، سوره ذاريات (۵۱)، آیه ٢٢ Quran, Sooreh Adh-Dhaariyat(#51), Line #22 «وَفِي السَّمَاءِ رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ.» «و رزق شما و هر چه به شما وعده شده در آسمان است.» ترس و نومیدیت دان آواز غول می‌کشد گوش تو تا قعر سفول هر ندایی که تو را بالا کشید آن ندا می‌دان که از بالا رسید هر ندایی که تو را حرص آورد بانگ گرگی دان که او مردم درد مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۹۰۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 1905, Divan e Shams نفخت فیه من روحی رسیده‌ست غم بیش و غم کم را رها کن قرآن كريم، سورهٔ حجر (۱۵)، آيهٔ ٢٩ Quran, Sooreh Al-Hijr(#15), Line #29 «فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ.» «چون آفرينشش را به پايان بردم و از روح خود در آن دميدم، در برابر او به سجده بيفتيد.» مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۷۶۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2761 ای بسا دولت که آید گاه گاه پیش بی‌دولت بگردد او ز راه ای بسا معشوق کاید ناشناخت پیش بدبختی نداند عشق باخت این غلط‌‌ده دیده را حرمان ماست وین مقلب قلب را سوءالقضاست چون بت سنگین شما را قبله شد لعنت و کوری شما را ظله شد چون بشاید سنگتان انبازِ حق چون نشاید عقل و جان همراز حق پشه مرده هما را شد شریک چون نشاید زنده همراز ملیک مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۳۷۸۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #3781 آفتی نبود بتر از ناشناخت تو بر یار و ندانی عشق باخت مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۸۷۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2878 باز چون پروانه نسیان رسید جانتان را جانب آتش کشید کم کن ای پروانه نسیان و شکی در پر سوزیده بنگر تو یکی چون رهیدی شکر آن باشد که هیچ سوی آن دانه نداری پیچ پیچ تا تو را چون شکر گویی بخشد او روزیی بی‌دام و بی‌خوف عدو شکر آن نعمت که‌تان آزاد کرد نعمت حق را بباید یاد کرد مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۳۴۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #345 توبه می‌آرند هم پروانه‌وار باز نسیان می‌کشدشان سوی کار مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۳۴۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #348 بار دیگر بر گمان طمع سود خویش زد بر آتش آن شمع زود بار دیگر سوخت هم واپس بجست باز کردش حرص دل ناسی و مست مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۸۸۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2883 چند اندر رنج‌ها و در بلا گفتی از دامم رها ده ای خدا تا چنین خدمت کنم احسان کنم خاک اندر دیده شیطان زنم مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۱۰۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 3101, Divan e Shams چگونه خنده بپوشم انار خندانم نبات و قند نتاند نمود سماقی مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۱۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #213 زین کمین بی صبر و حزمی کس نجست حزم را خود صبر آمد پا و دست حزم کن از خورد کین زهرین گیاست حزم کردن زور و نور انبیاست کاه باشد کو به هر بادی جهد کوه کی مر باد را وزنی نهد هر طرف غولی همی ‌خواند تو را کای برادر راه خواهی هین بیا ره نمایم همرهت باشم رفیق من قلاووزم در این راه دقیق نی قلاوزست و نی ره داند او یوسفا کم رو سوی آن گرگ‌ خو حزم آن باشد که نفریبد تو را چرب و نوش و دام‌های این سرا که نه چربش دارد و نی نوش او سحر خواند می‌دمد در گوش او مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۱۸۶۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #1865 آمد از حضرت ندا کای مردکار ای به هر رنجی به ما امیدوار حسن ظن است و امیدی خوش تو را که تو را گوید به هر دم برتر آ هر زمان که قصد خواندن باشدت یا ز مصحف‌ها قرائت بایدت من در آن دم وادهم چشم تو را تا فرو خوانی معظم جوهرا مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۲۳۱۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #2313 چشم‌ بند خلق جز اسباب نیست هر که لرزد بر سبب ز اصحاب نیست مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۱۷۶۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #1768 لا شک این ترک هوا تلخی‌ده است لیک از تلخی بعد حق به است گر جهاد و صوم سخت است و خشن لیک این بهتر ز بعد ممتحن رنج کی ماند دمی که ذوالـمنن گویدت چونی تو ای رنجور من ور نگوید کت نه آن فهم و فن است لیک آن ذوق تو پرسش کردن است آن ملیحان که طبیبان دل‌اند سوی رنجوران به پرسش مایل‌اند مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۱۸۷۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #1875 لا نسلم و اعتراض از ما برفت چون عوض می‌آید از مفقود زفت چونکه بی‌آتش مرا گرمی رسد راضیم گر آتشش ما را کشد بی‌چراغی چون دهد او روشنی گر چراغت شد چه افغان می‌کنی مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ٣٠٧٣ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #3073 قفل زفتست و گشاینده خدا دست در تسلیم زن و اندر رضا مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۳۰۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2301 ای دقوقی با دو چشم همچو جو هین مبر اومید ایشان را بجو هین بجو که رکن دولت جستن است هر گشادی در دل اندر بستن است از همه کار جهان پرداخته کو و کو می‌گو به جان چون فاخته نیک بنگر اندرین ای محتجب که دعا را بست حق در استجب هر که را دل پاک شد از اعتلال آن دعا‌اش می‌رود تا ذوالجلال قرآن کریم، سورهٔ غافر (۴۰)، آیهٔ ۶۰ Quran, Sooreh Al-Ghaafir(#40), Line #60 «وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ» «پروردگارتان گفت: بخوانيد مرا تا شما را پاسخ گويم. آنهايى كه از پرستش من سركشى مى‌كنند زودا كه در عين خوارى به جهنم درآيند.» مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۵۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 253, Divan e Shams دیده قطار شترهای مست منتظرانند کشاننده را مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۷۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 72, Divan e Shams خنک آن اشتری کاو را مهار عشقِ حق باشد همیشه مست می‌دارد میان اشتران ما را مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۵۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 253, Divan e Shams زلف برافشان و در آن حلقه کش حلق دو صد حلقه رباینده را حافظ، دیوان غزلیات، غزل شمارهٔ ۹۵ تو گر خواهی که جاویدان جهان یکسر بیارایی صبا را گو که بردارد زمانی برقع از رویت و گر رسم فنا خواهی که از عالم براندازی برافشان تا فروریزد هزاران جان ز هر مویت مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۱۹۵۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1951 گفت پیغمبر که نفحت‌های حق اندرین ایام می‌آرد سبق گوش و هش دارید این اوقات را در ربایید این چنین نفحات را نفحه آمد مر شما را دید و رفت هر که را می‌خواست جان بخشید و رفت نفحه دیگر رسید آگاه باش تا ازین هم وانمانی خواجه‌تاش مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۴۶۸۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #4686 گوش بی‌گوشی درین دم برگشا بهر راز یفعل الله ما یشا مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۸۷۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 872, Divan e Shams هل تا کشد تو را نه که آب حیات اوست تلخی مکن که دوست عسل وار می کشد مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۵۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 253, Divan e Shams روز وصالست و صنم حاضرست هیچ مپا مدت آینده را مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۵۶۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #566 عکس چندان باید از یاران خوش که شوی از بحر بی‌عکس آب‌کش عکس کاول زد تو آن تقلید دان چون پیاپی شد شود تحقیق آن تا نشد تحقیق از یاران مبر از صدف مگسل نگشت آن قطره در مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۷۸۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #3782 آن سلیمان پیش جمله حاضرست لیک غیرت چشم‌بند و ساحرست تا ز جهل و خوابناکی و فضول او به پیش ما و ما از وی ملول تشنه را درد سر آرد بانگ رعد چون نداند کو کشاند ابر سعد چشم او مانده ست در جوی روان بی ‌خبر از ذوق آب آسمان مرکب همت سوی اسباب راند از مسبب لاجرم محروم ماند آنکه بیند او مسبب را عیان کی نهد دل بر سبب های جهان مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۵۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 253, Divan e Shams عاشق زخمست دف سخت رو میل لبست آن نی نالنده را مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۵۶۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 560, Divan e Shams لذت بی‌کرانه‌ای است عشق شده‌ست نام او قاعده خود شکایت است ور نه جفا چرا بود مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۵۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 253, Divan e Shams بر رخ دف چند طپانچه بزن دم ده آن نای سگالنده را مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۱۵۷۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1570 عاشقم بر قهر و بر لطفش به جد بوالعجب من عاشق این هر دو ضد مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۵۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) # 253, Divan e Shams ور به طمع ناله برآرد رباب خوش بگشا آن کف بخشنده را مولوى، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۸۲۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #822 جمله عالم زین غلط کردند راه کز عدم ترسند و آن آمد پناه مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۱۴۴۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #1445 بازگرد اکنون تو در شرح عدم که چو پازهرست و پنداریش سم مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۲۹۸۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #2980 برد هم‌جنسی پریانش چنان که رباید روح را زخم سنان چون بهشتی جنس جنت آمده‌ست هم ز جنسیت شود یزدان‌پرست نه نبی فرمود جود و محمده شاخ جنت دان به دنیا آمده مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۱۲۷۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #1273 این سخا شاخی است از سرو بهشت وای او کز کف چنین شاخی بهشت مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۱۹۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #3196** تا کنی مر غیر را حبر و سنی خویش را بدخو و خالی می‌کنی متصل چون شد دلت با آن عدن هین بگو مهراس از خالی شدن امر قل زین آمدش کای راستین کم نخواهد شد بگو دریاست این انصتوا یعنی که آبت را به لاغ هین تلف کم کن که لب‌خشک است باغ
Tags 920

Comments

Be the first to comment

Parviz Shahbazi
Ganje Hozour Program #920
برنامه شماره ۹۲۰ گنج حضور
Category:
برنامه های تصویری گنج حضور
برنامه های تصویری ۱۰۰۰ - ۹۰۱
Views: 3,789
Submitted by: , Jun 08 2022

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #963
برنامه شماره ۹۶۳ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #996
برنامه شماره ۹۹۶ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #918
برنامه شماره ۹۱۸ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #907
برنامه شماره ۹۰۷ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #914
برنامه شماره ۹۱۴ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #921
برنامه شماره ۹۲۱ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #976
برنامه شماره ۹۷۶ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #977
برنامه شماره ۹۷۷ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Programs #1000
برنامه شماره ۱۰۰۰ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #941
برنامه شماره ۹۴۱ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #943
برنامه شماره ۹۴۳ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #987
برنامه شماره ۹۸۷ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #971
برنامه شماره ۹۷۱ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #990
برنامه شماره ۹۹۰ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #995
برنامه شماره ۹۹۵ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #966
برنامه شماره ۹۶۶ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #978
برنامه شماره ۹۷۸ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #902
برنامه شماره ۹۰۲ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #944
برنامه شماره ۹۴۴ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Program #906
برنامه شماره ۹۰۶ گنج حضور

BOOKMARK VIDEO/AUDIO:

حمایت گنج حضور

بیننده عزیز برنامه گنج حضور:

با سلام و احوالپرسی، با تشکر و قدردانی ازشما که این برنامه را تماشا می کنید، از شما تقاضا داریم که عضو خانواده گنج حضور شوید و به هر اندازه که می توانید و می خواهید این برنامه و تلویزیون را ،هر ماهه، حمایت مالی کنید. لطفاً به این امر مهم توجه فرمایید که برای ادامه خدمات فرهنگی این تلویزیون حمایت مالی اشخاصی که از آن استفاده می کنند، ضروری است. این تلویزیون منبع دیگری برای درآمد ندارد. لطفاً تصمیم خود را در این مورد به ایمیل: support@parvizshahbazi.com اطلاع دهید.

در صورت لزوم با ‍پشتیبانی گنج حضور با شماره 001-438-686-7580 تماس بگیرید.

حمایت مالی به روشهای آسان زیر امکان پذیر است:

۱- از طریق کردیت کارت و Paypal

۲- از طریق دادن کردیت کارت خودتان به ما، تا هر ماهه به مقداری که شما می خواهید، بعنوان حق عضویت، چارج شود.

۳- از طریق فرستادن چک به آدرس زیر:

Parviz Shahbazi

P.O. Box 745 Woodland Hills, CA

91365 USA.

۴- از طریق فرستادن پول نقد به حساب بانکی گنج حضور، از تمام نقاط دنیا غیر از ایران، یا واریز (Deposit) کردن از نقاط مختلف آمریکا یا کانادا، به شرح زیر:

WELLS FARGO BANK

6001 Topanga Canyon Blvd
Woodland Hills, CA

91367 USA.

Beneficiary Name: TREASURE OF PRESENCE FOUNDATION, INC.

Account #: 9375957264 Routing: 121000248

Swift #WFBIUS6S