چنان مستم چنان مستم من امشب

که از چنبر برون جستم من امشب

چنان چیزی که در خاطر نیابد

چنانستم چنانستم من امشب

به جان با آسمان عشق رفتم

به صورت گر در این پستم من امشب

گرفتم گوش عقل و گفتم ای عقل

برون رو کز تو وارستم من امشب

بشوی ای عقل دست خویش از من

که در مجنون بپیوستم من امشب

به دستم داد آن یوسف ترنجی

که هر دو دست خود خستم من امشب

چنانم کرد آن ابریق پرمی

که چندین خنب بشکستم من امشب

نمی‌دانم کجایم لیک فرخ

مقامی کاندر و هستم من امشب

بیامد بر درم اقبال نازان

ز مستی در بر او بستم من امشب

چو واگشت او پی او می‌دویدم

دمی از پای ننشستم من امشب

چو نحن اقربم معلوم آمد

دگر خود را بنپرستم من امشب

مبند آن زلف شمس الدین تبریز

که چون ماهی در این شستم من امشب