ای مهربان تر از برگ در بوسه های باران 

بیداری ستاره در چشم جویباران 

آینه ی نگاهت پیوند صبح و ساحل 

لبخند گاه گاهت صبح ستاره باران 

بازا که در هوایت خاموشی جنونم 

فریاد ها برانگیخت از سنگ کوه ساران 

ای جویبار جاری ! زین سایه برگ مگریز 

کاین گونه فرصت از کف دادند بی شماران 

گفتی : به روزگاری مهری نشسته گفتم 

بیرون نمی توان کرد حتی به روزگاران 

بیگانگی ز حد رفت ای آشنا مپرهیز 

زین عاشق پشیمان سرخیل شرمساران 

پیش از من و تو بسیار بودند و نقش بستند 

دیوار زندگی را زین گونه یادگاران 

وین نغمه ی محبت بعد از من و تو ماند 

تا در زمانه باقی ست آواز باد و باران